Dioptaz
Dioptaz – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów rzadkich.
 Dioptaz pochodzący z Kazachstanu. Średni wymiar widocznych kryształów wynosi 10 mm. | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
uwodniony krzemian miedzi |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
5 |
| Przełam |
muszlowy, nierówny |
| Łupliwość |
doskonała, trójkierunkowa |
| Układ krystalograficzny |
trygonalny |
| Gęstość minerału |
3,28-3,35 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
szmaragdowa lub ciemnozielona (często z niebieskawym odcieniem) |
| Rysa |
zielona |
| Połysk |
szklisty, czasami tłusty (na powierzchni przełamu) |
Nazwa pochodzi od gr. dia = poprzez i optomai (optos) = widzenie (widziany).
Właściwości edytuj
Tworzy kryształy krótkosłupowe o delikatnie prążkowanych ścianach zakończone romboedrami. Występuje w skupieniach zbitych i ziarnistych. Prawidłowe kryształy (narosłe, dobrze wykształcone) spotykane są w druzach. Nie topi się w płomieniu dmuchawy, rozpuszcza się w amoniaku i kwasach. Jest kruchy, przezroczysty, czasami zawiera domieszki żelaza.
Występowanie edytuj
Minerał wtórny, występuje w strefie wietrzenia kruszców miedzi. Współwystępuje z kalcytem, chryzokolą, malachitem, limonitem, azurytem.
Miejsca występowania: Kazachstan, Namibia, Demokratyczna Republika Konga, Chile, USA, Peru, Rumunia.
Zastosowanie edytuj
- bardzo atrakcyjny kamień kolekcjonerski,
- czasami bywa stosowany w jubilerstwie do wyrobu biżuterii artystycznej (do początku XIX w. był uważany za odmianę szmaragdu),
- używany jako imitacja szmaragdu (ma znacznie mniejszą twardość) – najczęściej stosowany szlif brylantowy (kamienie przezroczyste) lub kaboszonowy (odmiany zbite, słabo przeświecające),
- używany do dekoracji przedmiotów użytkowych.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Leksykon Przyrodniczy – Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002
- C. Hall: Klejnoty, Kamienie szlachetne i ozdobne, Wyd. Wiedza i Życie 1996
- W. Schumann: Kamienie szlachetne i ozdobne, Wyd. „Alma –Press” 2004
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003