Fernando Parrado (ur. 9 grudnia 1949 w Montevideo) – urugwajski przedsiębiorca, producent i prezenter telewizyjny, rugbysta i kierowca wyścigowy, jeden z szesnastu ocalałych z katastrofy lotu Fuerza Aérea Uruguaya 571.

Fernando Parrado
Fernando Seler Parrado Dolgay
Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1949
Montevideo

Zawód, zajęcie

przedsiębiorca, producent i prezenter telewizyjny

Życiorys edytuj

Był drugim dzieckiem przedsiębiorcy Selera Parrado i Eugenii z Dolgayów. Miał dwie siostry: starszą Gracielę (ur. 1947) i młodszą Susanę (1952–1972). Od wczesnego dzieciństwa stworzył z Susaną wyjątkową więź. Gdy byli młodsi, czuwał nad nią, gdy bawiła się na plaży, a gdy dorastali, towarzyszył jej w wyjściach ze znajomymi[1].

Ukończył szkołę Colegio Stella Maris. W wieku 16 lat wyjechał na roczną wymianę uczniowską do Stanów Zjednoczonych, podczas której mieszkał i uczęszczał do szkoły w Michigan[1].

W okresie nauki w Collegio Stella Maris zaczął trenować rugby w XV Stella Maris First, juniorskiej drużynie Old Christians Club. W 1967 przeszedł do głównego zespołu[1].

12 października 1972 znalazł się wraz z matką i młodszą siostrą na pokładzie samolotu, którym jego drużyna udawała się na wyjazd sparingowy do Chile. W trakcie lotu siedział w prawym rzędzie siedzeń, początkowo przy oknie, obok swojego przyjaciela Francisca Abala. Jednak później zamienili się miejscami i Fernando usiadł po stronie przejścia. Po południu samolot musiał lądować w Mendozie w Argentynie z powodu złych warunków pogodowych. Lot kontynuowano nazajutrz, 13 października. Dwadzieścia minut przed planowanym lądowaniem w Santiago samolot rozbił się o bezimienne wzniesienie w pobliżu wulkanu Tinguiririca. Parrado odniósł ciężkie obrażenia, miał pękniętą czaszkę i był nieprzytomny. Został przeniesiony na tył samolotu, gdzie układano ciężej rannych. Trzeciego dnia po katastrofie odzyskał przytomność. Dowiedział się wówczas, że jego matka nie żyje, a siostra jest ciężko ranna. Kolejne dni poświęcił na opiekę nad Susaną. Dziewczyna zmarła w jego ramionach wieczorem 21 października, ósmego dnia po wypadku. Kolejnego dnia Fernando pochował ją w śniegu. 12 grudnia wraz z Roberto Canessą wyruszył przez góry na zachód w stronę Chile, aby sprowadzić pomoc. 20 grudnia spotkali oni chilijskiego pasterza Sergio Catalána, który zawiadomił policję. 22 grudnia Parrado uczestniczył w ekspedycji ratunkowej, która ewakuowała pozostałych ocalałych[1][2].

Po powrocie do Urugwaju rozpoczął karierę profesjonalnego kierowcy wyścigowego, którą kontynuował do końca lat 70., wygrywając kilka mniejszych wyścigów[1].

Życie prywatne edytuj

W 1982 poślubił Veronique Van Wassenhove. Mają dwie córki: Verónicę (ur. 1983) i Cecilię (ur. 1985)[3].

Po śmierci ojca, w 2008, odziedziczył połowę udziałów w rodzinnej firmie La Casa del Tornillo. Oprócz tego posiada własną firmę, zajmującą się produkcją telewizyjną.

Odniesienia w kulturze edytuj

Szczególna relacja Fernando i Susany sprawiła, że stali się oni wzorem idealnego rodzeństwa, a Fernando – symbolem poświęcenia dla umierającej siostry[2].

W amerykańskim filmie katastroficznym Alive, dramat w Andach z 1993 w jego rolę wcielił się Ethan Hawke[4].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Fernando Parrado: Miracle in the Andes: 72 Days on the Mountain and My Long Trek Home. Nowy Jork: Broodway Books, 2006. ISBN 978-1-4000-9769-2.
  2. a b Piers Paul Read: ¡Viven!: la tragedia de los Andes. Noguer, 1974. ISBN 978-84-279-0839-0.
  3. EXCLUSIVE: 'When you have only one option… it’s easier than you think’: 45 years on, survivor of 1972 Andes plane wreck recalls resorting to cannibalism to survive being stranded in the mountains for 72 days’' [online], dailymail.co.uk [dostęp 2018-05-20] (ang.).
  4. Überleben (Alive). omdb.org. [dostęp 2018-06-14]. (niem.).