Franciszek Pfanner, Franz Pfanner, właśc. Wendelin Pfanner (ur. 21 września 1825 w Langen-Hub, Austria, zm. 24 maja 1909 w Emaus, Południowa Afryka) – austriacki duchowny, opat, trapista, misjonarz, założyciel Opactwa Mariannhill, Sługa Boży.

Franciszek Pfanner
Sługa Boży
ilustracja
Data urodzenia

21 września 1825

Data śmierci

24 maja 1909

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Trapiści

Prezbiterat

24 listopada 1864

Statua Franciszka Pfannera w klasztorze Wernberg, Austria

Był synem Franciszka Antoniego Pfannera i Anny Marii Fink. Wendelin w 1837 rozpoczął naukę łaciny, w 1838 naukę w gimnazjum, a w 1845 studia filozoficzne w Padwie. Z powodu choroby w 1848 przerwał rozpoczęte w 1846 studia teologiczne w Brixen. W 1850 przyjął święcenia kapłańskie i rozpoczął pracę w parafii w Haselstauden-Dornbirn, następnie w 1859 został spowiednikiem u Sióstr Miłosierdzia w Zagrzebiu. Po podróży do Rzymu w 1862, wyjechał do Ziemi Świętej i wstąpił do Zakonu Trapistów w Mariawald w Eifel, gdzie 9 października 1863 wraz z habitem otrzymał imię Franciszek, śluby zakonne złożył 24 listopada 1864. W 1880 w odpowiedzi na prośbę o wysłanie mnichów do Południowej Afryki przybył do Dunbrody. 26 grudnia 1882 założył klasztor Mariannhill koło Durbanu, a 27 grudnia trzy lata później został jego opatem. W 1892 po przeprowadzonej wizytacji opactwa został suspendowany i na rok zdjęty z urzędu, w 1893 została przyjęta jego rezygnacja. Franciszek Pfanner przeniósł się do stacji misyjnej Emaus, gdzie pozostał do śmierci. 2 lutego 1909 papież Pius X oddzielił dekretem Opactwo Mariannhill od Zakonu Trapistów, dając początek Zgromadzeniu Misjonarzy z Mariannhil[1].

Przypisy edytuj