Kresowiec
Kresowiec – polski improwizowany samochód pancerny z okresu wojny polsko-ukraińskiej.
 Kresowiec (1919) wraz z schematem | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
kołowa |
| Załoga |
ok. 4-5 |
| Historia | |
| Produkcja | |
| Egzemplarze |
1 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy o mocy 32 KM, chłodzony wodą |
| Pancerz |
nitowany z płyt żelaznych o grubości 10 mm |
| Długość |
ok. 7 m |
| Szerokość |
ok. 2,86 m |
| Wysokość |
ok. 3,16 m |
| Masa |
ok. 7-8 t |
| Moc jedn. |
ok. 4 KM/t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
5 km/h (maksymalna) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 karabiny maszynowe Maxim kal. 7,62 mm, bądź Schwarzlose M.7 | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
Samochód pancerny Kresowiec powstał w roku 1919. Projektantem tego pojazdu byli inż. Wilhelm Aleksander Lützke-Birk (profesor Politechniki Lwowskiej) oraz jego współpracownik inż. Witold Aulich. Pojazd powstał na bazie trzykołowego pługa motorowego dokładnie nie znanej marki[a]. Kadłub opancerzono we lwowskich Warsztatach Kolejowych za pomocą blachy żelaznej o grubości 10 mm. Uzbrojenie stanowiły trzy karabiny maszynowe, dwa umieszczono w bocznych sponsonach, a jeden z przodu. Silnik zamknięto w pancernej obudowie o charakterystycznym cylindrycznym kształcie. Z tyłu znajdowało się koło sterujące. Na dachu pojazdu zamontowana była wieżyczka obserwacyjna dowódcy[1][2].
Nie ma informacji na temat użycia pojazdu Kresowiec w boju, prawdopodobnie pod koniec maja 1919 wraz z drugim pojazdem (Tank Piłsudskiego) wszedł w skład oddziału znanego jako Związek Aut Pancernych[2].
Uwagi edytuj
- ↑ J.Magnuski pisze o wykorzystaniu czeskiego pługa motorowego „Praga", P.Skulski wskazuje na możliwe użycie niemieckiego pługa motorowego „Stock"; ponadto według danych z Sprawozdania C. K. Namiestnictwa..., s.181 wynika, że w latach 1916-1917 mieszkańcy Galicji otrzymali 103 sztuki pługów „Stock", przy jedynie 44 sztukach pługów „Praga". Sam kształt belki ogonowej jak i rozmiar kół pługa motorowego „Praga", a Kresowca podważają tezę J.Magnuskiego.
Przypisy edytuj
- ↑ Magnuski 1993 ↓, s. 30-31.
- ↑ a b Skulski 2017 ↓, s. 6.
Bibliografia edytuj
- Janusz Magnuski: Samochody pancerne Wojska Polskiego 1918-1939. Wyd. I. Warszawa: WiS, 1993, s. 30-31. ISBN 83-86028-00-9. (pol.).
- Przemysław Skulski, Polskie samochody pancerne 1918-1921, [w:] Poligon 1/2017, wyd. I, Warszawa: Magnum-X, styczeń 2017, s. 6, ISSN 1895-3344 [dostęp 2017-02-14] (pol.).
- Sprawozdanie C.K. Namiestnictwa Centrali Krajowej dla Gospodarczej odbudowy Galicyi ː za czas od czerwca 1916 do lutego 1917, Kraków: nakł. C. K. Namiestnictwa Centrali Krajowej dla Gospodarczej Odbudowy Galicyi, 1917, s. 181 (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj