Latarnia Morska Sopot
Światło nawigacyjne w Sopocie – znak nawigacyjny na polskim wybrzeżu Bałtyku, położony w Sopocie (województwo pomorskie). Od czasu zmniejszenia zasięgu nominalnego do 7 mil morskich w lutym 1999 roku[1], według obowiązujących kryteriów w tym zakresie, nie jest już formalnie latarnią morską, ale dalej jest tak nazywana. Wieża obserwacyjna ze światłem jest udostępniona do zwiedzania.
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Wysokość wieży |
30 m |
Wysokość światła |
25 m n.p.m. |
Zasięg światła |
7 Mm |
Charakterystyka światła |
Błyskowe |
Data budowy | |
Położenie na mapie Sopotu | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
54°26′43,29″N 18°34′13,63″E/54,445358 18,570453 |
Dane techniczne edytuj
Historia edytuj
W 1903 roku w Sopocie wybudowano zakład balneologiczny, który istniał do II wojny światowej. Po zakończeniu działań wojennych obiekt przejęło miasto. Urządzono tam łaźnię. W 1956 roku budynek przekazano Szpitalowi Reumatologicznemu.
Kiedy w 1975 roku zmodernizowano szpitalną kotłownię, dotychczas bardzo uciążliwy dymiący komin stał się zbędny. Przebudowano go i umieszczono na nim źródło światła. Początkowo światło to nie było uznawane za latarnię morską ze względu na niewielki zasięg (5 mil morskich), dopiero po zmianie urządzenia optyczno-świetlnego i uzyskaniu nominalnego zasięgu świetlnego ponad 17 mil morskich, stało się latarnią morską. Obecnie światło ma zasięg nominalny 7 mil morskich[2] i formalnie nie jest już zaliczane do polskich latarni morskich.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Wiadomości Żeglarskie nr 11 z 1999
- ↑ Pub. 116 List of lights radio aids and fog signals Baltic Sea with Kattegat, Belts and Sound and Gulf of Bothnia. Springfield, VA: NATIONAL GEOSPATIAL-INTELLIGENCE AGENCY, 2013, s. 96. [dostęp 2013-07-05]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Kazimierz Bielicki, Krzysztof Czaplewski: Szlakiem latarń morskich województwa pomorskiego, Region Gdynia 2005.