Metale nieżelazne

nazwa techniczna metali innych niż żelazo oraz stopów metali niezawierających żelaza

Metale nieżelazne (metale kolorowe) – nazwa techniczna metali innych niż żelazo i stopów metali niezawierających żelaza[1][2]. Do metali kolorowych zalicza się m.in. miedź, cynk, cynę, ołów i aluminium, a do stopów mosiądz i brąz. Są to ciała o charakterystycznym połysku, są dobrymi przewodnikami cieplnymi.

Mają różnorodne właściwości fizyczne, chemiczne, mechaniczne i technologiczne, i z tego powodu są powszechnie stosowane w wielu dziedzinach techniki[3].

Rodzaje edytuj

Metale nieżelazne i ich stopy można podzielić na główne grupy[3]:

Metale lekkie edytuj

Rodzaj Ilustracja Nazwa metalu Temperatura
topnienia
Gęstość
(g/cm³)
łatwo
topliwe
  magnez 650 1,74
  aluminium 660 2,70
trudno
topliwe
  tytan 1820 4,54
źródło:[4]

Metale ciężkie edytuj

Rodzaj Ilustracja Nazwa metalu Temperatura
topnienia
Gęstość
(g/cm³)
łatwo
topliwe
  cynk 419,5 7,133
  kadm 320,0 8,65
  cyna 231,9 7,30
  ołów 327,4 11,34
  bizmut 271,3 9,80
trudno
topliwe
  cyrkon 1852 6,49
  kobalt 1445 8,9
  nikiel 1455 8,9
  miedź 1083 8,96
  pallad 1554 12,0
  srebro 960 10,49
  platyna 1773,5 21,45
  złoto 1063,0 19,32
bardzo
trudno
topliwe
  molibden 2665 10,2
  tantal 2996 16,6
  wolfram 3410 19,3
źródło:[4]

Przypisy edytuj

  1. metale. W: Mały słownik chemiczny. Jerzy Chodkowski (red.). Wyd. V. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 321–322.
  2. metale kolorowe, nieżelazne. [w:] Słownik języka polskiego [on-line]. PWN. [dostęp 2015-12-07].
  3. a b Materiały nieżelazne. E-spawalnik.pl. [dostęp 2015-01-21]. (pol.).
  4. a b Maria Głowacka(red.): Metaloznawstwo. Gdańsk: Politechnika Gdańska, 1996, s. 12. ISBN 83-86537-39-6.