Onikszty
Onikszty (lit. Anykščiai ⓘwymowa) – miasto w północnej Litwie (100 km od Wilna), nad rzeką Świętą. 9 tys. mieszkańców (2017) – zdecydowaną większość stanowią Litwini.
 Onikszty | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Okręg | |||||
| Populacja (2005) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
381 | ||||
| Kod pocztowy |
LT-29001 | ||||
Położenie na mapie Litwy  | |||||
 55°32′N 25°06′E/55,533333 25,100000
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Historia edytuj
Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1442 r.[1] W XVI w. w mieście dwór zbudował Mikołaj Radziwiłł. Największy rozwój Onikszty przeżywały w pierwszej połowie XIX w. – wybudowano kościół i dwie synagogi. Z 1873 pochodzi natomiast cerkiew prawosławna św. Aleksandra Newskiego[2].
Niedaleko miasteczka toczono walki podczas powstania listopadowego i styczniowego, a w samej miejscowości działała wytwórnia powstańczej broni. W 1902 powstała elektrownia wodna. W 1908 przebudowano miejscowy kościół (wybudowany w XVIII w.) pw. św. Mateusza na styl neogotycki. Świątynia ta jest najwyższym kościołem na Litwie – sięga 79 m. W trakcie II wojny światowej Niemcy zabili w Oniksztach ok. 1,5 tys. mieszkańców, głównie Żydów.
Z Onikszt pochodził Józef Abelewicz – polski duchowny rzymskokatolicki, pedagog, oraz Antanas Baranauskas – litewski poeta, biskup sejneński w latach 1897–1902.
Pod Oniksztami znajduje się też jedyne na Litwie Muzeum Konia (Arklio muziejus).
Współpraca zagraniczna edytuj
Castelforte 
Włochy
Catonsville 
Stany Zjednoczone
Heek 
Niemcy
Madona 
Łotwa
Nepomuk 
Czechy
Gmina Ödeshögs 
Szwecja
Olaine Łotwa
Gmina Os 
Norwegia
Sejny 
Polska
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Baranauskas, Tomas. Drumstas vanduo Anykščių istorijos ištakose, Lituanistica, 2022, nr. 3 (129), p. 250-253.
- ↑ G. Szlewis, Православные храмы Литвы, Свято-Духов Монастыр, Vilnius 2006, ISBN 9986-559-62-6.
Linki zewnętrzne edytuj
- Strona władz miejskich Onikszt
- Muzeum Konia
- Onikszty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 534.