Picoidesrodzaj ptaków z podrodziny dzięciołów (Picinae) w rodzinie dzięciołowatych (Picidae).

Picoides[1]
Lacépède, 1799[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – dzięcioł kordylierski (P. dorsalis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dzięciołowe

Podrząd

dzięciołowce

Nadrodzina

Picoidea

Rodzina

dzięciołowate

Podrodzina

dzięcioły

Plemię

Melanerpini

Rodzaj

Picoides

Typ nomenklatoryczny

Picus tridactylus Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce Północnej[7].

Morfologia edytuj

Długość ciała 20–25 cm; masa ciała 47–88 g[7].

Systematyka edytuj

Etymologia edytuj

  • Picoides: rodzaj Picus Linnaeus, 1758 (dzięcioł); gr. -οιδης -oidēs „przypominający”[8].
  • Tridactylia: gr. τριδακτυλος tridaktulos „trójpalczasty”, od τρι- tri- „trój-”, od τρεις treis, τρια tria „trzy”; δακτυλος daktulos „palec”[8]. Gatunek typowy: T. hirsuta Stephens, 1815 (= Picus tridactylus Linnaeus, 1758).
  • Apternus: gr. negatywny przedrostek α- a-; πτερνη pternē „pięta, stopa”[8]. Gatunek typowy: Picus (Aptemus) arcticus Swainson, 1832.
  • Pipodes: gr. πιπω pipō „cętkowany dzięcioł”; -οιδης -oidēs „przypominający”[8]. Gatunek typowy: Picus tridactylus Linnaeus, 1758.
  • Dryocolaptes: łac. dryocolaptes „dzięcioł”, od gr. δρυοκολαπτης druokolaptēs „dzięcioł”, od δρυς drus, δρυος druos „drzewo”; κολαπτης kolaptēs „dłuto”, od κολαπτω kolaptō „dłutować”[8]. Gatunek typowy: Picus tridactylus Linnaeus, 1758; młodszy homonim Dryocolaptes Morris, 1837 (Picidae).

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Przypisy edytuj

  1. Picoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. B.G. de Lacépède: Discours d’ouverture et de clôture du cours d’histoire naturelle, donné dans le Muséum national d’Histoire naturelle, l’an VII de la République, et tableaux méthodiques des mammifères et des oiseaux. Paris: Plassan, 1799, s. 7. (fr.).
  3. J.F. Stephens: Tridactylia. Tridactylia. W: G. Shaw: General zoology, or Systematic natural history. T. 9: Aves. Cz. 1. London: Printed for G. Kearsley, 1815, s. 218. (ang.).
  4. W. Swainson: Picidae. W: J. Richardson, W. Swainson: Fauna boreali-americana, or, The zoology of the northern parts of British America: containing descriptions of the objects of natural history collected on the late northern land expeditions under command of Captain Sir John Franklin, R.N.. Cz. 2: The Birds. Londyn: John Murray, 1831, s. 302. (ang.).
  5. C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Breslau: A. Schulz, 1841, s. 198. (niem.).
  6. J.von N.F.X. Gistel: Naturgeschichte des Thierreichs für höhere Schulen. Stuttgart: Hoffmann, 1848, s. 86, 196. (niem.).
  7. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Woodpeckers (Picidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.picida1.01. [dostęp 2020-10-05]. (ang.).  
  8. a b c d e Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Melanerpini Gray,GR, 1846 (Wersja: 2020-09-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-26].
  10. R.M. Zink, S. Rohwer, S. Drovetski, R.C. Blackwell-Rago, S.L. Farrell. Holarctic phylogeography and species limits of three-toed Woodpeckers. „The Condor”. 104 (1), s. 167–170, 2002. DOI: 10.1650/0010-5422%282002%29104%5B0167%3AHPASLO%5D2.0.CO%3B2. (ang.).