Splanchnicektomia
Splanchnicektomia (ang. splanchnicectomy) – operacja polegająca na usunięciu pni i zwojów układu współczulnego.
W przeszłości stosowana w terapii nadciśnienia tętniczego i polegała na wycięciu prawie całego pnia współczulnego w klatce piersiowej. Obecnie w leczeniu nadciśnienia tętniczego metoda ta została całkowicie zarzucona.
Obecnie dzięki rozwojowi technik laparoskopowych splanchnicektomia znajduje zastosowanie w leczeniu paliatywnym raka trzustki i przewlekłym zapaleniu trzustki (w przypadku operacji na odcinku brzusznym pnia współczulnego). Operację można również wykonać w obrębie klatki piersiowej drogą wideotorakoskopii. Wskazaniem do wykonania jej tym sposobem jest leczenie np. zespołu Raynauda i nadmiernej potliwości kończyn górnych[1].
Metoda resekcji pnia współczulnego wprowadzona została przez Reginalda Smithwicka[2] i K.Grimsona[3] na początku lat 40. XX wieku.
Przypisy edytuj
- ↑ Jacek Kordiak, Marian Brocki, Sławomir Jabłoński, Mariusz Bella, Leszek Kutwin. Zastosowanie wideotorakoskopii w leczeniu schorzeń zależnych od autonomicznego układu nerwowego
- ↑ R.H.Smithwick: A technique for splanchnic resection for hypertension. Surgery 7: 1–8 (1940)
- ↑ K.Grimson: Total thoracic and partial to total lumbar sympathectomy and celiac ganglionectomy in the treatment of hypertension. Ann Surg 114, 753–775 (1941)
Bibliografia edytuj
- Jan Nielubowicz Ostre schorzenia jamy brzusznej. Wyd IV uzupełnione. PZWL 1988 ISBN 83-200-131-9-4.
