Splot trzewny
Splot trzewny (łac. plexus coeliacus), potocznie zwany splotem słonecznym (plexus solaris) – jeden z najpowszechniej znanych splotów nerwowych człowieka. Anatomicznie splotem słonecznym określa się odmianę anatomiczną powstałą ze zrośniętych splotów trzewnych prawego i lewego. Należy do grupy splotów autonomicznych. Największy ze splotów przedkręgowych, znajduje się na wysokości I kręgu lędźwiowego, u góry sięgając rozworu aortowego przepony, ku dołowi sięga miejsca odejścia tętnic nerkowych, a bocznie dochodzi do nadnerczy.
Splot trzewny był kiedyś nazywany mózgiem brzusznym (łac. cerebrum abdominale)[1]. Określał go tak np. Arthur Schopenhauer[2].
Budowa edytuj
Zbudowany jest z parzystych zwojów trzewnych (ganglia celiaca), które cechują się dużą zmiennością kształtu, od mających kształt półksiężyca, po zupełnie zrośniętą kulistą formę, do której dochodzą i od której odchodzą liczne "promienie" (stąd dawna nazwa) – gałązki nerwowe. Zwój trzewny ma barwę szaro-czerwoną. W dolnej części splotu można odróżnić oddzielne skupienia tkanki nerwowej, tworzące parzysty zwój aortalno-nerkowy (ganglion aorticorenale) i nieparzysty (pojedynczy) zwój krezkowy górny (ganglion mesentericum).
Do splotu dochodzą:
- nerwy trzewne większy i mniejsze (parzyste),
- gałązki trzewne nerwu błędnego,
- gałązki od ostatniego zwoju piersiowego oraz od górnych zwojów lędźwiowych pnia współczulnego.
Od splotu (towarzysząc naczyniom krwionośnym) odchodzą:
- parzyste,
- nieparzyste,
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ R. Dunglison, Medical lexicon: a dictionary of medical science, Philadelphia 1868, s. 199, http://books.google.pl/books?id=iOAOAAAAYAAJ
- ↑ A. Schopenhauer, W poszukiwaniu mądrości życia. Parerga i paralipomena, przeł. J. Garewicz, Warszawa 2002, s. 305.
Bibliografia edytuj
- Adam Krechowiecki, Florian Czerwiński: Zarys anatomii człowieka. Szczecin: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004. ISBN 83-200-3362-4.
- Widold Sylwanowicz (red.) Anatomia człowieka. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich
