Stanisław Abłamowicz
Stanisław Grzegorz Abłamowicz (ur. 9 maja 1844, zm. 4 czerwca 1901 w Krakowie[1]) – działacz polityczny, prawnik; uczestnik powstania styczniowego, więziony i od 1870 na zesłaniu; obrońca w procesach politycznych w Krakowie, zastępca prezesa Wydziału Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie w 1885 roku[2].
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
prawnik |
| Alma Mater |
Życiorys edytuj
Urodził się na Litwie. Za udział w powstaniu styczniowym wywieziony do Orenburga, gdzie przebywał przez 5 lat. Po uwolnieniu przyjechał do Krakowa, gdzie ukończył studia prawnicze, uzyskując w 1875 tytuł doktora praw odbył praktykę i w 1882 roku otworzył własną kancelarię[3].
Żonaty z Marią z Matuszewiczów. Mieli 7 dzieci: Stanisławę[4], Marię, Piotra, Tadeusza, Adama, Włodzimierza i Witolda[5]
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera Ł, rząd płn.)
Przypisy edytuj
- ↑ dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ Pamiętnik Sokoła Krakowskiego 1885-1896, Kraków 1896, s. 31.
- ↑ Stanisław Abłamowicz, „Czas” (126), 4 czerwca 1901, s. 2 [dostęp 2024-03-08].
- ↑ Józef Reiss, Aze schudła z ony chytrości do muzyki, „Dziennik Polski” (336), 7 grudnia 1946, s. 3.
- ↑ Stanisław Abłamowicz, „Nowa Reforma” (127), 5 czerwca 1901, s. 2.
Bibliografia edytuj
- Majer Bałaban: Abłamowicz Stanisław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 7-8.