Stanisław Powroźnicki
Stanisław Powroźnicki[a] (ur. 17 marca 1881) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 podpułkownik piechoty
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
3 Morawski Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 17 marca 1881[1][2][3]. W piechocie C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 września 1902[4], następnie awansowany na porucznika z dniem 1 maja 1904[5], na nadporucznika z dniem 1 maja 1910[6]. Przez lata był żołnierzem 3 Morawskiego pułku piechoty w Brünn (służył tam wtedy także por. Aleksander Powroźnicki do około 1910)[7][8], od około 1904 pułk stacjonował w Mostarze[9][10], od około 1906 w Teschen[11][12][13], a od około 1912 służył w przy batalionie detaszowanym w Doboj[14][15]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień kapitana z dniem 1 listopada 1915[16]. Do 1918 pozostawał oficerem batalionu detaszowanego w składzie macierzystego pułku piechoty nr 3[17][18][19].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego jako były oficer C. K. Armii został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu kapitana[20]. W stopniu podpułkownika od 30 września do 18 października 1920 był dowódcą 52 pułku piechoty[21]. Został awansowany na stopień pułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[22][23]. Od 1923 do 1924 był dowódcą 52 pułku piechoty w Złoczowie[24][25]. Od 10 października 1924 do 8 czerwca 1925 był dowódcą Brygady KOP „Wołyń”. Później został przeniesiony w stan spoczynku[1]. Według stanu z 1928 zamieszkiwał w Katerburgu[1]. W 1934 jako oficer w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr II jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Krzemieniec[2].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie (przed 1923)[24][25]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Włoch (przed 1928)[1]
austro-węgierskie
- Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną i z mieczami (1917)[26][19]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną (przed 1917)[18] z mieczami oraz dwukrotnie (1918)[27][19]
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej z mieczami (przed 1918)[19]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (przed 1916)[17] z mieczami (przed 1918)[19]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (około 1908)[12]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (około 1913)[15]
Uwagi edytuj
- ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Stanislaus Powroźnicki”.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 886.
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 872.
- ↑ Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Stanisław Powroźnicki. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2022-06-16].
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 316.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 314.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 327.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 403.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 407.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 415.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 422.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1906, s. 430.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 436. - ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 454.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 460.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 466.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 470. - ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 504.
- ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1914. Wiedeń: 1913, s. 384.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 79.
- ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 264.
- ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 341.
- ↑ a b c d e Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 444.
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 91.
- ↑ Bronisław Prugar-Ketling (red.): Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk., Warszawa 1937–1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992, s. Metryka.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 396.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 340.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 272.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 249.
- ↑ Kriegsauszeichnungen im Heere. „Grazer Tagblatt”. Nr 248, s. 12, 9 września 1917. (niem.).
- ↑ Auszug. „9 września 1917”. Nr 1202, s. 3, 14 lutego 1918. (niem.).
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.