Stanisław Radzimiński
Stanisław Radzimiński herbu Brodzic (zm. przed 18 marca 1591 roku[1]) – wojewoda podlaski w 1588 roku, kasztelan czerski w latach 1584–1591, kasztelan zakroczymski w latach 1582–1584, starosta liwski w 1570 roku[2], starosta kamieniecki w latach 1570–1591, dworzanin konny Zygmunta II Augusta w 1557 roku, rotmistrz jazdy w 1567 roku.
 Brodzic | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
1590/1591 |
| Dzieci | |
Żonaty z księżniczką Teodorą Sanguszkówną, córką Romana Sanguszki i Aleksandry Chodkiewiczówny. Ojciec Jana Radzimińskiego i Anny z Radzimińskich Rafałowej Leszczyńskiej.
Poseł ziemi czerskiej na sejm 1569 roku, podpisał akt unii lubelskiej. Poseł województwa mazowieckiego na sejm konwokacyjny 1573 roku, podpisał akt konfederacji warszawskiej. W 1575 roku podpisał elekcję Maksymiliana II Habsburga[3]. Poseł ziemi warszawskiej na sejm 1576/1577 roku[4]. Poseł mazowiecki na sejm 1581 roku[5].
W 1587 roku podpisał reces, sankcjonujący wybór Zygmunta III Wazy[6]. W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[7].
Przypisy
edytuj- ↑ według Chłapowskiego zmarł przed 20 stycznia 1591 roku, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 353.
- ↑ Urzędnicy podlascy XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Ewa Dubas-Urwanowicz, Włodzimierz Jarmolik, Michał Kulecki, Jerzy Urwanowicz. Kórnik 1994, s. 186.
- ↑ Uchańsciana czyli Zbiór dokumentów wyjaśniających życie i działalność Jakóba Uchańskiego arcybiskupa gnieźnieńskiego, legata urodzonego, Królestwa Polskiego Prymasa i Pierwszego Księcia, +1581. T. 2, Warszawa 1885, s. 319.
- ↑ Posłowie ziemscy koronni 1493-1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 180, 210, 245, 266.
- ↑ Posłowie ziemscy koronni 1493-1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 266.
- ↑ Reces Warszawski Około Elekciey nowey krola Je[go] M[i]ł[o]ści Zygmunta trzeciego Roku Pańsk[iego] M. D. LXXX VII – Wyd. B, s. [b.n.s]
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 238.