Stanisław Słomczyński
Stanisław Franciszek Słomczyński[a] (ur. 31 maja 1897 w Krakowie, zm. 9 września 1978 we Wrocławiu) – major piechoty Wojska Polskiego.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
31 maja 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 września 1978 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
1 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
adiutant batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 31 maja 1897[1]. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Od września 1914 służył w stopniu szeregowego w 1 pułku piechoty w składzie I Brygady, później był przydzielony do 1 pułku ułanów Legionów Polskich do lipca 1917 roku. Został dwa razy ranny w 1915 roku. Mianowany plutonowym. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do c. i k. armii i służył w niej do 1918 roku.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w listopadzie 1918 roku. Od marca 1919 roku był żołnierzem 12 pułku piechoty. W 1922 roku ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Warszawie. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3][4]. W 1923, 1924 roku nadal był przydzielony do 12 pułku piechoty w Wadowicach[5][6].
Od 1 grudnia 1927 roku skierowany do Korpusu Ochrony Pogranicza[7] z przydziałem do batalionu granicznego „Orany” w Druskienikach. Od 1929 roku był młodszym oficerem 2 kompanii „Marcinkańce”. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930[8]. 4 marca 1930 roku mianowano go adiutantem batalionu „Orany”. Od 1931 pełnił funkcję dowódcy kompanii ciężkich karabinów maszynowych batalionu odwodowego „Suwałki”. W 1932 roku pozostawał oficerem KOP w stopniu kapitana[9]. Od 1933 roku służył w 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku, w którym od 1937 do 1939 roku[10] był dowódcą II batalionu. W tym samym roku został awansowany do stopnia majora.
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej 1939 na stanowisku dowódcy II batalionu 2 pspodh[11], m.in. w walkach pod Wiślicą i bitwie pod Tomaszowem Mazowieckim. Odniósł rany 8 września 1939 roku. Został wzięty do niewoli przez Niemców i wraz z innymi oficerami 2 pspodh był osadzony w niemieckim obozie jenieckim Oflag VII A Murnau[12] od 1939 do 1945 roku. Odzyskał wolność u kresu wojny. Następnie przebywał w Wielkiej Brytanii. W 1948 roku powrócił do Polski. Do 1950 roku był zatrudniony na stanowisku technika w wytwórni części do organów kościelnych. Był inwigilowany przez komunistyczne służby bezpieczeństwa w ramach sprawy ewidencyjno-obserwacyjnej. Zmarł 8 lub 9 września 1978 we Wrocławiu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Osobowickim[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)[13][14]
- Krzyż Walecznych
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[15]
Uwagi edytuj
- ↑ W 1935 dokonano zmiany imienia ze Stanisław Henryk na Stanisław Franciszek oraz sprostowania daty urodzenia z 28 maja 1897 na 31 maja 1897. Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 59, 1 czerwca 1935.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Wyszukiwarka miejsca pochówku we Wrocławiu. Stanisław Słomczyński. iwroclaw.pl. [dostęp 2017-02-19].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 444.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 385.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 239.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 150.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 180.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 145.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 72.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 907.
- ↑ Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”. R. XIV–XV, s. 264, 2003–2005. ISSN 0860-0317.
- ↑ Andrzej Brygidyn: Żołnierskimi rzuceni losami. Sanok: 1994, s. 213. ISBN 83-87282-47-2.
- ↑ Andrzej Brygidyn: Kryptonim „San”. Żołnierze sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939–1944. Sanok: Społeczny Komitet Wydawniczy „San”, 1992, s. 14–15.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Nadanie Krzyża i Medalu Niepodległości. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 29, 11 listopada 1937.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923. [dostęp 2023-02-10].
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924. [dostęp 2023-02-10].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928. [dostęp 2023-02-10].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932. [dostęp 2023-02-10].
- Żołnierze Niepodegłości. Słomczyński Stanisław Franciszek. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].
- Stanisław Słomczyński. muzeumsg.pl. [dostęp 2015-05-26].