Stanisław Springwald
Stanisław Jan Springwald (ur. 13 lipca 1864 w Tarnopolu, zm. 8 października 1951 w Warszawie) – tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.
 tytularny generał dywizji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 lipca 1864 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 października 1951 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1882–1923 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy okręgu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
.JPG)
Życiorys edytuj
Stanisław Jan Springwald urodził się 13 lipca 1864 roku w Tarnopolu, w rodzinie Juliana i Marii z Szutrawskich. W 1882 roku ukończył C.K. Gimnazjum w Tarnopolu. Następnie uczył się w Korpusie Kadetów w Wiedniu. W cesarskiej i królewskiej armii służył od 14 grudnia 1882 roku. Do 1889 pełnił służbę w Galicyjskim Pułku Piechoty Nr 30 we Lwowie, a następnie w Galicyjskim Pułku Piechoty Nr 15, który wówczas stacjonował w tym samym garnizonie, a później został przeniesiony do Tarnopola. W ostatnim roku służby w tym pułku pełnił obowiązki komendanta kadry batalionu zapasowego. W 1913 został przeniesiony do Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 29 w Temeszwarze na stanowisko komendanta 2. batalionu. Brał udział w I wojnie światowej, pełnił m.in. funkcję komendanta powiatu Hrubieszów[1].
27 grudnia 1918 roku został oficjalnie przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 1 listopada 1918 roku, z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika, i przydzielony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków”[2][3]. Początkowo na stanowiskach dowódcy miasta Pińczów i powiatu wojskowego Frysztat, brał udział w walkach przeciwko Czechom. Od 23 stycznia 1919 roku dowodził Grupą Operacyjną na Froncie Śląskim. Od 16 lutego 1919 roku kierował Wydziałem I Organizacyjnym i Wyszkoleniem Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” w Krakowie. Od 17 lipca tegoż roku dowodził XVIII Brygadą Piechoty[1]. Od 2 do 8 sierpnia 1919 roku dowodził Frontem Poleskim. 27 sierpnia 1920 roku został mianowany dowódcą Okręgu Etapów 3 Armii[1]. 25 maja 1921 roku został mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Białystok” w Grodnie[4]. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 40 pułk piechoty[5]. W tym samym roku, po przeprowadzonej reorganizacji, został zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był nadal 40 pp we Lwowie[6]. Z dniem 15 maja 1923 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska[7], a z dniem 30 czerwca tego roku przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała brygady z prawem noszenia munduru[8].
Na podstawie rozporządzenia Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego z 19 stycznia 1925 roku został „w sprostowaniu do listy starszeństwa oficerów zawodowych dekret L. 19400.V.O.G. z dnia 3 maja 1922 roku” przesunięty z lokaty 4. wśród pułkowników piechoty na lokatę 42,5 w korpusie generałów oraz przeniesiony w stan spoczynku w stopniu rzeczywistego generała brygady z jednoczesnym nadaniem tytułu generała dywizji[9][10]. Na emeryturze osiadł w Krakowie. Zmarł 8 października 1951 roku w Warszawie[11]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 29-1-17)[12].
Awanse edytuj
- kadet-zastępca oficera – 1 września 1887
- porucznik – 1 listopada 1889,
- nadporucznik – 1 maja 1894,
- kapitan – 1 maja 1902,
- major – 1 listopada 1913,
- podpułkownik – 1 września 1915,
- pułkownik – starszeństwo z 1 listopada 1918 i 4. lokata,
- generał brygady – 19 stycznia 1925,
- tytularny generał dywizji – 19 stycznia 1925.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5264 (21 marca 1922)[13],
- Krzyż za Obronę Śląska Cieszyńskiego I kl. (2 października 1919)[14][15],
- Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego[16].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Stawecki 1994 ↓, s. 315.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych. Nr 2, 12 stycznia 1919, poz. 75.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych. Nr 4, 16 stycznia 1919, poz. 178.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24, 18 czerwca 1921, s. 1048.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 135, 884.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 1 maja 1923 roku, s. 280.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 1 maja 1923 roku, s. 278.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 4 lutego 1925 roku, s. 49.
- ↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 169 autorzy wykazali go w swojej pracy, jako tytularnego generała brygady.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 316.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-05-05].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 10 maja 1922 roku, s. 365.
- ↑ Rola-Sadkowski 1938 ↓, s. 8.
- ↑ Franciszek Latinik: Walka o Śląsk Cieszyński w r. 1919. Cieszyn: 1934, s. 140.
- ↑ Rola-Sadkowski 1938 ↓, s. 30.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Nowik Grzegorz Zanim złamano "Enigmę"--: Polski radiowywiad podczas wojny z bolszewicką Rosją 1918–1920, Tom 1, Rytm, 2004.
- Kazimierz Rola-Sadkowski: Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: nakład własny, 1938.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.