Staroszczur

rodzaj gryzoni

Staroszczur[2] (Hadromys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Staroszczur
Hadromys
O. Thomas, 1911[1]
Okres istnienia: pliocen-dziś
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – staroszczur reliktowy (H. humei) na ilustracji autorstwa J.G. Keulemansa z 1886 roku
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

incertae sedis

Rodzaj

staroszczur

Typ nomenklatoryczny

Mus humei O. Thomas, 1886

Gatunki

3 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowej Azji[3][4][5].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 98–140 mm, długość ogona 114–138 mm, długość ucha 14–22 mm, długość tylnej stopy 23–28 mm; masa ciała 41–77 g[4][6].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1911 roku angielski zoolog Oldfield Thomas na łamach The journal of the Bombay Natural History Society[1]. Na gatunek typowy Thomas wyznaczył (oryginalne oznaczenie) staroszczura reliktowego (H. humei).

Etymologia edytuj

Hadromys: gr. ἁδρος hadros ‘gruby, tęgi’[7]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].

Podział systematyczny edytuj

Gryzonie z tego rodzaju są znane z zapisu kopalnego od pliocenu[5]. Wymarły gryzoń Prohadromys varavudhi, który żył w Tajlandii, może reprezentować bezpośrednich przodków tego rodzaju[5]. Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[9][6][3][2]:

Opisano również gatunek wymarły w pliocenie na terenie dzisiejszego Pakistanu[10]:

Przypisy edytuj

  1. a b O. Thomas. A new Murine genus and species from Sind, with diagnoses op three other new genera based on previously known species of "Mus.". „The journal of the Bombay Natural History Society”. 20, s. 999, 1911. (ang.). 
  2. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 268. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 524–526. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 883–884. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  5. a b c D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Hadromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-13].
  6. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 337–338. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. Jaeger 1959 ↓, s. 115.
  8. Jaeger 1959 ↓, s. 160.
  9. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-13]. (ang.).
  10. G.G. Musser. The occurrence of Hadromys (Rodentia: Muridae) in Early Pleistocene Siwalik Strata in northern Pakistan and its bearing on biogeographic affinities between Indian and northeastern African murine faunas. „American Museum Novitates”. 2883, s. 12, 1987. (ang.). 

Bibliografia edytuj