Stefan Żmijko
Stefan Żmijko (ur. 14 października 1910 w Białymstoku, zm. 15 czerwca 1994[1]) – polski działacz państwowy i partyjny, leśnik, poseł na Sejm Ustawodawczy, w latach 1962–1972 przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku.
| Data i miejsce urodzenia |
14 października 1910 |
|---|---|
| Data śmierci |
15 czerwca 1994 |
| Zawód, zajęcie |
działacz państwowy i partyjny, leśnik |
| Stanowisko |
poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952), przewodniczący Prezydium WRN w Białymstoku (1962–1972) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Syn Antoniego i Marii. Z zawodu leśnik, ukończył szkołę zawodową dla leśniczych, pracował jako leśnik w powiatach bielskim, wołkowyskim i łuninieckim. Uczestnik kampanii wrześniowej. Od lutego 1940 do czerwca 1946 przesiedlony do ZSRR, był leśnikiem i statystykiem w przedsiębiorstwie leśniczym w obwodzie wołogodzkim. Od 1943 członek Związku Patriotów Polskich, potem sekretarz instruktor i szef Zarządu Obwodowego ZPP w Wołogdzie. Od 1945 do 1946 pełnomocnik do spraw ewakuacji i repatriacji ludności polskiej z okolic Wołogdy i Archangielska[1][2].
Od października 1945 członek Stronnictwa Ludowego, a od listopada 1949 Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W ramach SL był sekretarzem Zarządu Wojewódzkiego w Szczecinie (1947–1948), członkiem Rady Naczelnego i kierownikiem Wydziału Organizacyjnego Narodowego Komitetu Wykonawczego (1948–1949), później analogiczne stanowiska zajmował w ZSL (w tym od 1956 do 1972 jako członek Naczelnego Komitetu ZSL). Od 1946 do 1948 radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie i wiceprzewodniczący Komisji Kontroli Społecznej. W tym okresie zasiadał też w szczecińskich władzach Towarzystwa Uniwersytetów Ludowych oraz Chłopskiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci[2][1].
W latach 1947–1952 poseł na Sejm Ustawodawczy z okręgu Łobez[1]. W 1956 ukończył Szkołę Partyjną przy KC PZPR. Od 1951 do 1956 był wicedyrektorem Departamentu Państwowych Ośrodków Maszynowych i Spółdzielczości Produkcyjnej w Ministerstwie Rolnictwa, następnie od 1957 do 1960 dyrektorem biura Krajowej Rady Spółdzielczości Produkcyjnej. Od 21 listopada 1962 do 4 marca 1972 pozostawał szefem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku, w tym okresie był też wiceprezesem Wojewódzkiego Komitetu ZSL w Białymstoku[2].
Pochowany na Cmentarzu Miejskim przy ul. Wysockiego w Białymstoku[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)[3]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (6 kwietnia 1955)[4]
- Srebrny Krzyż Zasługi (11 lipca 1946)[5]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (10 stycznia 1955)[6]
- Złota Odznaka Honorowa „Gryf Pomorski”
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Stefan Żmijko. Biblioteka Sejmowa. [dostęp 2022-01-15].
- ↑ a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-01-15].
- ↑ Lista odznaczonych [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 20 lipca 1964, s. 2.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 560 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy polityczno-społecznej i zawodowej”.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 145, poz. 287 „za zasługi w dziale repatriacji”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 10 stycznia 1955 r. nr 0/56 - na wniosek Naczelnego Komitetu Wykonawczego Zlednoczonego Stronnctwa Ludowego.