Stefania Chodkowska
Stefania Chodkowska (ur. 4 sierpnia 1897 w Warszawie, zm. 16 września 1969 tamże)[1] – polska lekarka.
| Data i miejsce urodzenia |
4 sierpnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 września 1969 |
| Zawód, zajęcie |
lekarz |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: anatomopatologia | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodziła się w rodzinie Bonifacego (1874–1938) i Ludwiki (1874–1948) Dütz[1]. Ukończyła gimnazjum Zofii Kurmanowej. Studiowała na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1931 otrzymała stopień doktora wszech nauk lekarskich. Starszy asystent Zakładu Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Warszawskiego. Przez 6 lat (1933–1939) w zespole prof. Ludwika Paszkiewicza na Uniwersytecie Warszawskim opublikowała 71 prac, w tym 36 własnych.
Podczas oblężenia Warszawy w 1939 pracowała w zespole chirurgicznym Szpitala Wolskiego. W okresie okupacji niemieckiej wykładała na tajnych kompletach uniwersyteckich. W czasie powstania warszawskiego była lekarką w szpitaliku polowym. Po upadku powstanie opuściła Warszawę z ludnością cywilną.
Po wojnie była kierownikiem Oddziału Patologii Instytutu Gruźliczego Szpitala Wolskiego, Zakładu Anatomii Patologicznej Instytutu Gruźlicy w Warszawie, Szpitala w Tworkach. Profesor Akademii Medycznej. 13 stycznia 1955 została odznaczona Medalem 10-lecia Polski Ludowej[2]. W 1967 przeszła na emeryturę.
Była żoną dra Karola Chodkowskiego (ur. 1899), lekarza, oficera Wojska Polskiego, zamordowanego w Katyniu[1].
Zmarła w Warszawie, pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim[3] (kwatera IV-5-20,21)[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Cmentarz Stare Powązki: KACHNA DUTZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-04-18].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/113 - na wniosek Ministra Zdrowia.
- ↑ Lekarze Powstania. Stefania Chodkowska. [dostęp 2021-04-24].
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Władysław Świątek, Rafał Chwiszczuk, Od Sawy do Kamy, czyli kobiecy ruch społecznikowski, Fundacja Cultus Warszawa, 2011, s. 32.