Stefania Hejmanowska

Stefania Hejmanowska z domu Richter (ur. 1 maja 1937 w Poznaniu, zm. 5 marca 2014 w Gorzowie Wielkopolskim[1]) – polska działaczka społeczna i opozycyjna, senator I kadencji.

Stefania Hejmanowska
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1937
Poznań

Data i miejsce śmierci

5 marca 2014
Gorzów Wielkopolski

Senator I kadencji
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Obywatelski Klub Parlamentarny

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Absolwentka Państwowego Technikum Chemicznego, po jego ukończeniu podjęła pracę zawodową w przemyśle. Od 1966 była zatrudniona w Zakładzie Włókien Sztucznych „Stilon” w Gorzowie Wielkopolskim.

Po sierpniu 1980 wstąpiła do „Solidarności”. Była członkinią prezydium komisji zakładowej oraz regionalnej komisji wykonawczej związku. W stanie wojennym została internowana na okres od 13 grudnia 1981 do 12 marca 1982, przebywała w ośrodkach w Poznaniu, Krzywańcu i Gołdapi.

Brała udział w obradach Okrągłego Stołu. W wyborach parlamentarnych w 1989 z ramienia Komitetu Obywatelskiego została wybrana na senatora I kadencji w województwie gorzowskim. Zasiadała w Komisji Gospodarki Narodowej i Komisji Ochrony Środowiska[2]. Po zakończeniu pracy w parlamencie zakładała w Gorzowie Wielkopolskim warsztaty terapii zajęciowej. Uczestniczyła w kampaniach prezydenckich Lecha Wałęsy w 1995 i 2000. Działała w Klubie Inteligencji Katolickiej, pełniła również funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia Rodzin Katolickich.

W 2001 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi[3], a w 2007 Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[4].

Pochowana na cmentarzu komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim[5].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj