Strażnica KOP „Borszczówka”

Strażnica KOP „Borszczówka”[b] – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Strażnica KOP „Borszczówka”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1925

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Borszczówka[a]

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

Kompania graniczna KOP „Hłuboczek”

Rozmieszczenie batalionu KOP „Ostróg” w 1931

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

W 1924, w składzie 1 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 11 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 13 strażnic[1], w tym 106 strażnica KOP „Borszczówka”[2]. W latach 1928 – 1934 strażnica funkcjonowała w strukturze organizacyjnej 2 kompanii granicznej KOP „Hłuboczek”[3][4][5][6][7]. W komunikacie dyslokacyjnym z 1938 nie występuje[8]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[9].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[6].

Służba graniczna

edytuj

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[10].

Strażnica KOP „Borszczówka” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 13 kilometrów 823 metrów od słupa granicznego nr 1645 do 1675[6].

Sąsiednie strażnice:

  1. kolonia Borszczówka, gmina Majków, powiat rówieński, województwo wołyńskie
  2. Pierwotnie nosiła numer 106.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj