Strzeliska Nowe
Strzeliska Nowe (ukr. Нові Стрілища, Nowi Striłyszcza) – osiedle typu miejskiego w rejonie żydaczowskim obwodu lwowskiego. Przez Strzeliska Nowe przebiega ukraińska droga krajowa N09.
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Data założenia |
1513 | ||||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3239 | ||||
| Kod pocztowy |
81714 | ||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 49°31′00″N 24°24′13″E/49,516667 24,403611
| |||||
Historia edytuj
Strzeliska Nowe zostały założone w 1513.
Miasto Strzeliska położone było w ziemi lwowskiej, należało do dóbr strzeliskich Jabłonowskich w 1779 roku[2].
W II Rzeczypospolitej wieś położona Nowe w powiecie bóbreckim województwa lwowskiego. Była siedzibą gminy wiejskiej Strzeliska Nowe. 1931 r. liczyła 1913 mieszkańców. Do wsi należało osiedle Mełna założone w 1922 r. W czasie napadów Ukraińskiej Powstańczej Armii w lutym i kwietniu 1944 r. zamordowano tutaj 110 Polaków[3]. W latach 1940–1941 i 1944–1959 siedziba rejonu nowostrzeliskiego.
W 1938 wybudowano kościół[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.50.
- ↑ Janina Berger-Mayerowa, Księżna Pani na Kocku i Siemiatyczach: (działalność gospodarcza i społeczna Anny z Sapiehów Jabłonowskiej), w: Archiwum Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Wydział 2, Historyczno-Filozoficzny. Tom 18, Zeszyt 1, Lwów 1937, s. 336.
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 26, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
- ↑ Nowowybudowany kościółek w Strzeliskach Nowych, powiat Bóbrka. „Wschód”. Nr 112, s. 2, 8 stycznia 1939.
Linki zewnętrzne edytuj
- Strzeliska Nowe 1.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 463.