Szczyt NATO w Bukareszcie 2008

spotkanie przywódców państw NATO

Szczyt NATO w Bukareszcie w 2008 – 23. szczyt NATO, zorganizowany w Bukareszcie w Rumunii w dniach 2–4 kwietnia 2008.

Szczyt NATO w Bukareszcie
23. Szczyt NATO
Ilustracja
Obrady szczytu NATO
Organizacja

 NATO

Miejscowość

Bukareszt

Data

2–4 kwietnia 2008

Uczestnicy

Przywódcy państw NATO

brak współrzędnych

Wśród wielu spraw omawianych na szczycie podjęto decyzję o zaproszeniu Chorwacji i Albanii do Sojuszu[1]. Macedonia nie została natomiast zaproszona na skutek sprzeciwu Grecji z powodu sporu dwóch państw o nazwę Republiki Macedonii.

W czasie szczytu w Bukareszcie odbyło się także spotkanie Rady NATO-Rosja, Komisji NATO-Ukraina[2] oraz posiedzenie Rady Partnerstwa Euroatlantyckiego (EAPC).

Agenda

edytuj
 
Polska delegacja na szczycie w Bukareszcie

Program i najważniejsze zadania omawianie podczas szczytu:

  • zdolności i możliwości Sojuszu
  • bezpieczeństwo energetyczne
  • stosunki NATO–Rosja
  • partnerstwo NATO–UE
  • misje NATO w Afganistanie (ISAF), w Kosowie (KFOR) i w innych regionach świata
  • stabilizacja Bałkanów Zachodnich
  • rozszerzenie NATO (Albania, Chorwacja, Macedonia)
  • kwestia Planu Działań na rzecz Członkostwa (MAP, Membership Action Plan) w odniesieniu do Gruzji i Ukrainy
  • stosunki NATO z Mołdawią

Rezultaty szczytu

edytuj
 
Prezydent George W. Bush z prezydentem Traianem Băsescu i sekretarzem generalnym NATO Jaapem de Hoop Schefferem
 
Prezydent Lech Kaczyński i minister Radosław Sikorski

Rada Północnoatlantycka (NAC) na swoim posiedzeniu 3 kwietnia 2008 przyjęła Deklarację Szczytu w Bukareszcie, która zawierała jego główne ustalenia.

Rozszerzenie NATO i współpraca z państwami sąsiedzkimi

edytuj
  • zaproszenie do członkostwa w Sojuszu Albanii i Chorwacji, zapowiedź podpisania z tymi państwami Protokołów Akcesyjnych do końca lipca 2008.
  • brak zaproszenia dla Macedonii na skutek sprzeciwu Grecji z powodu sporu grecko-macedońskiego o nazwę Republiki Macedonii. Szefowie państw NATO stwierdzili, że zaproszenie będzie złożone „tak szybko, jak tylko będzie to możliwe”, czyli po rozwiązaniu sporu pomiędzy tymi państwami.
  • Sojusz nie zaoferował Planu Działań na rzecz Członkostwa (MAP, Memebership Action Plan) Gruzji i Ukrainie z powodu sprzeciwu Francji i Niemiec (mimo poparcia USA i Polski). Decyzję o tym odłożono do grudnia 2008, do czasu szczytu ministrów spraw zagranicznych NATO (ostatecznie i tam nie przyznano MAP). Państwa NATO zgodziły się jednak na przyszłe członkostwo Gruzji i Ukrainy w organizacji.
  • zaproszenie Bośni i Hercegowiny oraz Czarnogóry do Zintensyfikowanego Dialogu w zakresie spraw politycznych, militarnych, finansowych i bezpieczeństwa
  • wzmocnienie partnerstwa z Serbią, pogłębienie programu Partnerstwa dla Pokoju.
  • wezwanie do dalszej współpracy Bośni i Hercegowiny oraz Serbii z ICTFY.
  • ogłoszenie poparcia dla integralności terytorialnej i niepodległości i suwerenności Armenii, Azerbejdżanu, Gruzji i Mołdawii.
  • potwierdzenie zasady „otwartych drzwi” do NATO dla „europejskich demokracji”

Misje NATO

edytuj
  • przyznanie priorytetu misji ISAF w Afganistanie w działalności NATO. Ustalenie 4 zasad tej misji: mocne i długoterminowe zaangażowanie; wzmocnienie afgańskich władz i ich odpowiedzialności; wszechstronne podejście społeczności międzynarodowej, uwzględniające zarówno wysiłki cywilne, jak i militarne; rozwój współpracy i zaangażowania z państwami sąsiedzkimi Afganistanu, a zwłaszcza z Pakistanem.
  • kontynuowanie misji KFOR w Kosowie pod mandatem ONZ
  • poszerzenie zakresu Misji Szkoleniowej NATO w Iraku (NTM-I, NATO Training Mission-Iraq).
  • kontynuowanie misji Active Endeavour na Morzu Śródziemnym
  • zgoda na wsparcie misji Unii Afrykańskiej w Somalii oraz kontynuowanie dotychczasowej współpracy przy misji UA w Sudanie i przy tworzeniu Afrykańskich Sił Reagowania (African Standby Force).

Zdolności i możliwości NATO

edytuj
  • poparcie dla budowy przez USA tarczy antyrakietowej w Europie, zapowiedź szukania sposobów włączenia tarczy w dotychczasowy system obrony przeciwrakietowej Sojuszu.
  • kontynuowanie wysiłków na rzecz transformacji sił i zdolności Sojuszu, zwłaszcza zgodnie z Wszechstronnym Doradztwem Politycznym (Comprehensive Political Guidance)
  • uruchomienie kanału internetowego NATO TV, zawierającego regularnie aktualizowane informacje i treści multimedialne.
  • wzmocnienie systemów informatycznych NATO przeciw atakom cybernetycznym, zgodnie z przyjętą wcześniej Polityką o Cyberobronie (Policy on Cyber Defence)
  • kontynuowanie konsultacji na temat bezpieczeństwa energetycznego; wspieranie ochrony strategicznej infrastruktury energetycznej, wspieranie międzynarodowej współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa energetycznego.

Ustalenia niezapisane w Deklaracji

edytuj

Spotkanie Rady NATO-Rosja

edytuj

4 kwietnia 2008 w Bukareszcie odbyło się spotkanie Rady NATO-Rosja[5]. Rosję reprezentował prezydent Rosji Władimir Putin, który przybył do Bukaresztu w drugi dzień szczytu (3 kwietnia). W czasie dwustronnych rozmów Sojuszu i Rosji sprzeciwił się rozmieszczeniu amerykańskiej tarczy antyrakietowej w Polsce i w Czechach. Rosja sprzeciwiła się również objęciu Gruzji i Ukrainy planem MAP[6]. Rosji i NATO nie udało się także osiągnąć porozumienia w sprawie uznania niepodległości Kosowa[7].

Rosja uzgodniła z NATO porozumienie o zgodzie na tranzyt przez jej terytorium pozawojskowego wyposażenia, produktów żywnościowych, paliwa i pojazdów transportowych, dla misji NATO w Afganistanie[8] oraz o współpracy w szkoleniu służb antynarkotykowych w Afganistanie i krajach Azji Centralnej.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj