Szeflera najwytworniejsza

Szeflera najwytworniejsza, dizygoteka najwytworniejsza (Schefflera elegantissima) – gatunek rośliny z rodziny araliowatych (Araliaceae). Pochodzi z Nowej Kaledonii[3]. Strefy mrozoodporności: 10-11[4].

Szeflera najwytworniejsza
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

selerowce

Rodzina

araliowate

Rodzaj

szeflera

Gatunek

szeflera najwytworniejsza

Nazwa systematyczna
Schefflera elegantissima (hort. Veitch ex Mast.) Lowry & Frodin
Baileya 23:9. 1989
Synonimy
  • Aralia elegantissima hort. Veitch ex Mast..
  • Dizygotheca elegantissima (hort. Veitch ex Mast.) R. Vig. & Guillaumin[3]

Morfologia

edytuj
Pokrój
Wiecznie zielony krzew lub niewielkie drzewo, osiąga do 6–7 m wysokości[4].
Liście
Ciemnozielone do czarnych, błyszczące, dłoniastozłożone składające się z 7-11 listków, brzegi szeroko ząbkowane, nerw środkowy jasnozielony.
Kwiaty
Zebrane w baldaszkach na końcach pędów.

Zastosowanie

edytuj
  • W tropikach jako roślina ozdobna.
  • W wielu krajach świata, również w Polsce, jest uprawiana jako ozdobna roślina doniczkowa. Jej urok podkreśla łaciński przymiotnik elegantissima – najwytworniejsza. Główną ozdobą są delikatne, pierzasto rozpostarte, piłkowane liście koloru ciemnozielonego z bordowymi żyłkami. U odmiany 'Variegata' także z jasnymi brzegami. W warunkach domowych w zasadzie nie kwitnie[4], rzadko też dorasta do dwóch metrów.
 
Pierzaste liście dizygoteki

Uprawa

edytuj

Wymaga jasnego, ale nie bezpośrednio oświetlonego stanowiska. Podlewanie umiarkowane, jednak wymaga wysokiej wilgotności powietrza, co w warunkach domowych często bywa problemem – zwłaszcza zimą. Wskazane częste zraszanie liści. Temperatura w okresie wzrostu powinna wynosić 22-24 stopnie Celsjusza, zimą chłodniej – około 18 stopni. Nawożenie w okresie marca-sierpnia co dwa tygodnie z użyciem nawozów płynnych. Młode egzemplarze powinny być przesadzane co roku, starsze co 2-3 lata. Systematyczne uszczykiwanie końców pędów pobudza roślinę do rozkrzewienia się[5].

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-16] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
  4. a b c Kirsten Albrecht Llamas: Tropical Flowering Plants. A Guide to Identification and Cultivation. Portland: Timber Press, 2003, s. 89. ISBN 0-88192-585-3. (ang.).
  5. Szeflera najwytworniejsza(Dizygoteka wytworna). 2013. [dostęp 2013-04-10]. (pol.).