Tadeusz Radwański

polski dziennikarz, działacz komunistyczny

Tadeusz Teodor Antoni Radwański (ur. 6 czerwca 1884 w Warszawie, zm. 17 września 1960 tamże) – polski dziennikarz, pisarz, działacz komunistyczny ps. Jurowski, Leon[1].

Tadeusz Radwański
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1884
Warszawa, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

17 września 1960
Warszawa, Polska

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy

Życiorys edytuj

Urodzony w rodzinie inteligenckiej. W 1900, podczas nauki w gimnazjum, wstąpił do SDKPiL. W 1901 rozpoczął studia na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie rewolucji w 1905 współorganizator strajku szkolnego w Warszawie; w związku z tymi wydarzeniami od grudnia do marca 1906 aresztowany, a następnie wydalony z Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Studia kontynuował eksternistycznie na Uniwersytecie Odeskim, i ukończył je w 1907[2].

Aktywny w SDKPiL, kilkakrotnie (w 1908, 1913 i 1916) aresztowany. Uczestnik rewolucji październikowej. Naczelnik Zarządu Politycznego Zachodniej Dywizji Strzelców. W 1920 kierował Wydziałem Propagandy i Informacji w Tymczasowym Komitecie Rewolucyjnym Polski w Białymstoku, działał także jako agent kontrwywiadu Czeka[3]. W latach 1921—22 przebywał z ramienia KPRP na Śląsku[2]. W latach 1922-1946 przebywał na emigracji w USA, gdzie pracował jako robotnik i dziennikarz. Wstąpił do KP USA, był działaczem sekcji polskiej KP USA. W 1941 po nieudanym zabiegu utracił wzrok. Po powrocie do Polski w 1946 uzyskał pracę w Chłopskiej Drodze, a następnie w MSZ, którego urzędnikiem był w latach 1947-1954[4]. Napisał wspomnienia, których fragment opublikowano w 1959 w kwartalniku Z Pola Walki[2].

Pracę w zawodzie dziennikarza rozpoczął w 1903 w Przeglądzie Tygodniowym a następnie w Głosie, w którym to pełnił przez kilka miesięcy funkcję sekretarza redakcji. Pracował później w Kurierze Porannym jako redaktor działu sprawozdań z odczytów popularnonaukowych w komunistycznym dzienniku Prawda w Gliwicach[2]

W 1955 za udział w rewolucji 1905 odznaczony został Orderem Sztandaru Pracy II klasy[5].

W 1920 opublikował broszurę Prawda o wojnie Polski z Rosją Sowiecką: o co walczy Polska? O co walczy Armja Czerwona? Tłumaczył na język polski twórczość Diemjana Biednego[3].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Andrzej Ossibach-Budzyński: Pawiak. Więzienie polityczne 1880-1915. Warszawa: 2016, s. 381. ISBN 978-83-7901-097-4.
  2. a b c d Nekrologia. „Zeszyty prasoznawcze”. 5/6, s. 216-217, 1960. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. 
  3. a b Aleksandra Leinwand. Działalność agitacyjna i propagandowa komunistów polskich w RSFRR w latach 1918-1920. „Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej”. 40, s. 25-61, 2005. Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk. ISSN 1230-5057. 
  4. Akta Tadeusza Antoniego Radwańskiego. [w:] Szukaj w Archiwach [on-line]. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2020-08-11].
  5. M.P. z 1955 r. nr 50, poz. 497