Karierę sportową rozpoczęła od biegów narciarskich. W Pucharze Świata w biegach narciarskich zadebiutowała 11 grudnia 1993 roku w Santa Caterina di Valfurva, zajmując 78. miejsce w biegu na 5 km techniką klasyczną. Pierwsze punkty wywalczyła 20 grudnia 1994 roku w Sappada, zajmując 30. miejsce w biegu na 5 km stylem dowolnym. Najlepszy wynik osiągnęła 9 stycznia 1996 roku w Štrbskim Plesie, gdzie rywalizację w biegu na 30 km stylem dowolnym ukończyła na siedemnastej pozycji. W klasyfikacji generalnej sezonu 1995/1996 zajęła ostatecznie 49. miejsce. W 1995 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Thunder Bay, gdzie jej najlepszym wynikiem było 23. miejsce na dystansie 30 km stylem dowolnym. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Trondheim plasowała się poza czołową trzydziestką. Wystąpiła też na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie zajęła między innymi 35. miejsce w biegu łączonym i siódme w sztafecie.
Od 1997 roku zaczęła trenować biathlon. W biathlonowym Pucharze Świata zadebiutowała 6 grudnia 1997 roku w Lillehammer, gdzie zajęła 87. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty zdobyła 7 grudnia 2000 roku w Anterselvie, zajmując 27. miejsce w tej samej konkurencji. Najlepszy indywidualny wynik osiągnęła 20 stycznia 2002 roku w Ruhpolding, kiedy zajęła 23. miejsce w biegu pościgowym. Ponadto 25 stycznia 2002 roku w Anterselvie wspólnie z Martiną Jašicovą, Anną Murínovą i Soňą Mihokovą zajęła trzecie miejsce w sztafecie. W klasyfikacji końcowej sezonu 2001/2002 zajęła 66. miejsce. W 1998 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Hochfilzen, gdzie zajęła 15. miejsce w biegu drużynowym. Zajęła też między innymi 50. miejsce w biegu indywidualnym podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Oslo/Kontiolahti. W 1998 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Nagano, zajmując czwarte miejsce w sztafecie. Brała też udział w igrzyskach w Salt Lake City w 2002 roku, gdzie uplasowała się na 64. pozycji w sprincie.
Lillehammer
Manuela Di Centa
Lubow Jegorowa
Thunder Bay