Tatjana Makarowa (pilotka)

Bohater Związku Radzieckiego

Tatjana Pietrowna Makarowa (ros. Татьяна Петровна Макарова, ur. 25 września 1920 w Moskwie, zm. 25 sierpnia 1944 pod Ostrołęką) – radziecka lotniczka wojskowa, Bohater Związku Radzieckiego.

Tatjana Makarowa
Татьяна Макарова
porucznik lotnictwa porucznik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

25 września 1920
Moskwa

Data i miejsce śmierci

25 sierpnia 1944
Ostrołęka

Przebieg służby
Lata służby

1941–1944

Siły zbrojne

Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

46 Gwardyjski Pułk Nocnych Bombowców

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru

Życiorys edytuj

W 1939 ukończyła technikum mechaniczno-technologiczne przemysłu spożywczego w Moskwie i aeroklub, pracowała w fabryce „Bolszewik”. W 1940 została lotnikiem-instruktorem aeroklubu, później instruktorką w wojskowej szkole lotniczej. Od 1941 służyła w Armii Czerwonej, w 1942 ukończyła wojskową lotniczą szkołę pilotów w mieście Engels. Od maja 1942 walczyła na froncie wojny z Niemcami. W 1942 została dowódcą klucza 588 nocnego pułku bombowców lekkich przemianowanego w lutym 1943 na 46 Gwardyjski Pułk Nocnych Bombowców. Walczyła na Froncie Zakaukaskim, Froncie Północno-Kaukaskim i 2 Białoruskim. Uczestniczyła w operacji woroszyłowgradzko-woroneskiej, bitwie o Kaukaz, operacji noworosyjsko-tamańskiej, kerczeńsko-eltigeńskiej operacji desantowej, krymskiej i białoruskiej. Od 1942 należała do WKP(b). Jako dowódca klucza 46 gwardyjskiego nocnego lotniczego pułku bombowców 325 nocnej lotniczej dywizji bombowców 4 Armii Powietrznej 2 Frontu Białoruskiego wykonała 628 nalotów na siłę żywą i technikę wroga. Zrzuciła 96 ton bomb i 300 tysięcy ulotek, spowodowała 114 silnych eksplozji i 103 pożary. Zginęła w nocy 25 sierpnia 1944 zestrzelona przez niemiecki myśliwiec nad linią frontu[1]. Została pochowana w Ostrołęce.

Ordery i odznaczenia edytuj

Upamiętnienie edytuj

W okresie Polski Ludowej jej imie nadano zespołowi szkół zawodowych w Ostrołece[1]. Jej imieniem nazwano też ulicę w Ostrołęce i w Moskwie.

Przypisy edytuj

  1. a b Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 360.

Bibliografia edytuj