Teodozjusz (Samojłowicz)

Teodozjusz, imię świeckie Pawieł Iwanowicz Samojłowicz (ur. 7 czerwca^?/19 czerwca 1884 w Mokranach, zm. 1 marca 1968 w São Paulo) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.

Teodozjusz

Pawieł Samojłowicz
Biskup brazylijski
Kraj działania	Brazylia
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1884 Mokrany
Data i miejsce śmierci	1 marca 1968 São Paulo
Biskup brazylijski
Okres sprawowania	1934–1968
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji
Śluby zakonne	1912/1915
Diakonat	do 1915
Prezbiterat	1915
Chirotonia biskupia	1930

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	1930
Miejscowość	Belgrad
Miejsce	Sobór św. Michała Archanioła
Konsekrator	Antoni (Chrapowicki)
Współkonsekratorzy	Teofan (Gawriłow)
Konsekrowani biskupi Agapit (Kryżanowski) 19 maja 1957

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego. W 1905 ukończył seminarium duchowne w Wilnie i przez kolejne dwa lata służył jako psalmista w wiejskiej parafii. Święcenia kapłańskie przyjął jako mężczyzna żonaty w 1907; jego małżonka zmarła rok później. W 1910 podjął studia w Petersburskiej Akademii Duchownej. Podczas nauki, w 1912, złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Teodozjusz (według innej wersji nastąpiło to dopiero w 1915). Akademię Duchowną ukończył w 1914 i w tym samym roku został asystentem nadzorcy szkoły duchownej w Tomsku. Po roku został przeniesiony na analogiczne stanowisku w szkole duchownej w Obojani. W 1915 został wyświęcony na hieromnicha. Od 1918, gdy szkoła duchowna została zamknięta przez władze radzieckie, przez rok żył w monasterze Ikony Matki Bożej „Znak” w Obojani.

W 1919 został kapelanem w wojskach Białych. Rok później razem z wycofującymi się siłami Białych wyjechał z Rosji do Konstantynopola, gdzie został kapelanem szpitalnym przy ambasadzie rosyjskiej. W 1921 razem z metropolitą Antonim (Chrapowickim) wyjechał do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Został przyjęty w jurysdykcję Serbskiego Kościoła Prawosławnego i służył kolejno w eparchiach timockiej, szabackiej, bitolskiej i pakrackiej.

W 1930 przystąpił do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, po czym został wyświęcony na biskupa Detroit w tej jurysdykcji. W 1934 mianowano go ordynariuszem eparchii brazylijskiej. Nadzorował wszystkie parafie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji w Ameryce Południowej, poza Argentyną. Z jego inicjatywy wzniesiony został sobór św. Mikołaja w São Paulo.