Teofil Socha
Teofil Socha (ur. 20 grudnia 1910 w Nowej Wsi Prudnickiej, zm. 8 października 1985 w Prudniku) – polski robotnik, technolog włókiennik, polityk komunistyczny. Poseł na Sejm PRL I kadencji.
 Teofil Socha (1952) | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 grudnia 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 października 1985 |
| Poseł na Sejm PRL I kadencji | |
| Okres |
od 1952 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujBył Ślązakiem[1][2]. Pochodził z Nowej Wsi Prudnickiej na Górnym Śląsku w Cesarstwie Niemieckim. Miał ośmioro rodzeństwa, jego ojciec miał 3 ha ziemi w rodzinnej miejscowości[3]. Ukończył 8 klas szkoły powszechnej[4]. Został czeladnikiem piekarskim w Koźlu. W 1929 wstąpił do Komunistycznej Partii Niemiec. Zajął się kolportażem ulotek. Po dojściu nazistów do władzy w Niemczech Socha organizował pomoc dla więźniów obozów koncentracyjnych, prowadził przemyt wydawnictw konspiracyjnych z Czechosłowacji i zbierał wśród robotników pieniądze na pomoc dla Hiszpanii[3].
W 1935 został aresztowany przez Gestapo. Śledztwo w sprawie jego działalności odbyło się w Opolu, a rozprawa we Wrocławiu. Został skazany na dożywotne więzienie i osadzony w obozie Esterwegen. Po wybuchu II wojny światowej przeniesiono go do więzienia w Hanowerze, gdzie przebywał z Ernstem Thälmannem, a następnie do obozu Oranienburg[3].
Po II wojnie światowej zamieszkał w Prudniku[5]. Pracował jako kierownik działu produkcji w tamtejszych Zakładach Przemysłu Bawełnianego „Frotex”[6]. Został wyróżniony odznaką „Racjonalizator Produkcji”[7]. Został członkiem PPR, a następnie PZPR[8]. W 1952 został posłem na Sejm PRL z okręgu Prudnik[9]. W 1954 został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi[10]. W 1961 został radnym Powiatowej Rady Narodowej w Prudniku z okręgu wyborczego nr 4[11].
Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Prudniku[12].
Przypisy
edytuj- ↑ Na zjeździe chłopskim w Nysie, „Trybuna Opolska”, Aleksander Masiewicki – redaktor, 225, Opole: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa”, 19 września 1952, s. 6.
- ↑ Serdeczne spotkanie, „Trybuna Opolska”, Aleksander Masiewicki – redaktor, 255, Opole: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa”, 24 października 1952, s. 5.
- ↑ a b c Kandydaci Opolszczyzny: Teofil Socha, „Trybuna Opolska”, Aleksander Masiewicki – redaktor, 241, Opole: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa”, 8 października 1952, s. 6.
- ↑ Socha Teofil (1910–) [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2024-08-07].
- ↑ Prudnicki minister, „Tygodnik Prudnicki”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 47 (261), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 19 listopada 1995, s. 13, ISSN 1231-904X.
- ↑ Kandydaci Frontu Narodowego na posłów do Sejmu zgłoszeni do komisji wyborczych w całym kraju, „Dziennik Zachodni”, Stanisław Mojkowski – redaktor naczelny, 231 (2675), Katowice: Instytut Prasy „Czytelnika”, 26 września 1952, s. 1, ISSN 1898-312X.
- ↑ Lista osób wyróżnionych odznaką „Racjonalizatora Produkcji”. [online], prawo.pl [dostęp 2024-08-07] (pol.).
- ↑ Nasi kandydaci, „Trybuna Opolska”, Aleksander Masiewicki – redaktor, 236, Opole: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa”, 2 października 1952, s. 1.
- ↑ Posłowie I kadencji 1952–1956 – Teofil Socha [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2024-08-07].
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 8 lipca 1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1954 r. nr 98, poz. 1163).
- ↑ Obwieszczenie o wynikach wyborów do rad narodowych województwa opolskiego, „Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu”, 5, Opole: Prezydium WRN, 26 maja 1961, s. 32.
- ↑ śp. Teofil Socha [online], prudnik.grobonet.com [dostęp 2024-08-07].