Thaxterogaster causticus

Thaxterogaster causticus (Fr.) Niskanen & Liimat. – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].

Thaxterogaster causticus
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

zasłonakowate

Rodzaj

Thaxterogaster

Gatunek

Thaxterogaster causticus

Nazwa systematyczna
Cortinarius causticus (Fr.) Niskanen & Liimat.
Fungal Diversity: 10.1007/s13225-022-00499-9, [28] (2022)

Systematyka i nazewnictwo

edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy w 1838 r. opisał go Elias Fries, nadając mu nazwę Cortinarius causticus. W 2022 r. Tuula Niskanen i Kare Liimatainen przenieśli go do rodzaju Thaxterogaster[1]

Synonimy:

  • Cortinarius causticus Fr. 1838
  • Cortinarius causticus var. cariosipes Melot 1995
  • Cortinarius causticus Fr. 1838 var. causticus
  • Cortinarius causticus var. tenuisporus Moënne-Locc. & Fillion 2000
  • Hygramaricium causticum (Fr.) Locq. 1979
  • Phlegmacium causticum (Fr.) Ricken 1912[2].

Morfologia

edytuj
Kapelusz

Średnica 3–6 cm, początkowo półkulisty do stożkowo-wypukłego, potem wypukły. Jest higrofaniczny. Powierzchnia bardzo drobnowłókienkowata, pokryta białą zasnówką, początkowo na tle żółtym lub morelowym, potem ochrowopomarańczowym, jaskrawoczerwonym do brązowego. Obrzeże czasami prążkowane[3].

Blaszki

Przyrośnięte, średnio gęste, początkowo kremowe lub szarobiałe, potem brązowoochrowe, w końcu rdzawobrunatne[3].

Trzon

Wysokość do 3–7 cm, grubość 0,4–1 cm, cylindryczny, początkowo pełny, potem watowaty. Powierzchnia pokryta białą lepką osłoną, po jej zniknięciu ma barwę żółtą. Czasami występuje niewyraźna strefa pierścieniowa[3].

Miąższ

Białawy do ochrowego. Zapach słaby, smak cierpki, skórka gorzka[3].

Cechy mikroskopijne

Zarodniki jajowato-elipsoidalne, umiarkowanie lub grubo brodawkowane, lekko dekstrynoidalne, 6–7,5 × 3,5–4,2 (5) μm[3].

Występowanie i siedlisko

edytuj

W Polsce stanowiska tego gatunku po raz pierwszy podali Karasiński i in. w 2015 r. w Kampinoskim Parku Narodowym[4].

Rośnie na ziemi, w suchych, piaszczystych lasach sosnowych. Owocniki pojawiają się od września do października[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-01-17] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 0123-01-17] (ang.).
  3. a b c d e f ''Cortinarius causticus'' [online], Mycoquebec [dostęp 2018-01-05].
  4. Karasiński D. i inni, Grzyby wielkoowocnikowe Kampinoskiego Parku Narodowego, Izabelin: Kampinoski Park Narodowy, 2015.