Zasłonak żółtomodry

Zasłonak żółtomodry (Thaxterogaster croceocoeruleus (Pers.) Niskanen & Liimat.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae).

Zasłonak żółtomodry
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

zasłonakowate

Rodzaj

Thaxterogaster

Gatunek

zasłonak żółtomodry

Nazwa systematyczna
Thaxterogaster croceocoeruleus (Pers.) Niskanen & Liimat.
Fungal Diversity: 10.1007/s13225-022-00499-9, [71] (2022)

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Thaxterogaster, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1798 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus croceocaeruleus. W 1861 r. Elias Fries przeniósł go do rodzaju Cortinarius, a w 2022 r. Tuula Niskanen i Kare Liimatainen do rodzaju Thaxterogaster[1]

Nazwę polską podał Andrzej Nespiak w 1975 r.[2] Jest niespójna z aktualną nazwą naukową[1].

Morfologia edytuj

Kapelusz

Średnica 1,5–3 cm, początkowo wypukły, potem płasko rozpostarty, a nawet wklęsły na środku. Brzeg bardzo cienki, falisty. Powierzchnia lepka, drobnowłókienkowata. Początkowo ma barwę od ciemnofioletowej do bladoniebieskiej, czasami z szarymi plamami, szybko jednak staje się ochrowożółta[3].

Blaszki

Szeroko przyrośnięte, szerokie, początkowo białawe do bladożółtych, potem szafranowo-brunatne. Ostrza delikatne[3].

Trzon

Wysokość do 2,5–6 cm, grubość 0,5–0,6 cm, cylindryczny, często zagięty lub skręcony. Powierzchnia biaława, czasami początkowo niebieskawa, potem ochrowa, czasami ze zbiegająca strefą pierścieniową[3].

Miąższ

Cienki, białawy, w trzonie ochrowy, bez wyraźnego zapachu. W smaku gorzkawy (zwłaszcza naskórek)[3].

Cechy mikroskopijne

Wysyp zarodników rdzawobrunatny. Zarodniki prawie kuliste, o rozmiarach 7–8,5 × 6–7 μm, dość silnie brodawkowate. Cheilocystydy 8–10 μm. Skórka zbudowana z grubościennych, równoległych strzępek o średnicy 4–9 μm[3].

Występowanie i siedlisko edytuj

Występuje w Ameryce Północnej i Europie[4]. Jest rzadki[3]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 2 stanowiska[2].

Naziemny grzyb mykoryzowy. Rośnie na ziemi, w lasach liściastych, zwłaszcza dębowych[3]. Owocniki wytwarza od sierpnia do października[3].

Grzyb niejadalny[3].

Przypisy edytuj

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-02-17] (ang.).
  2. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  3. a b c d e f g h i Cortinarius croceocaeruleus [online], Mycoquebec [dostęp 2018-01-05].
  4. Discover Life Maps [online] [dostęp 2018-01-05].