Wikipedia

Tomasz Hopfer

polski dziennikarz

Tomasz Hopfer (ur. 24 kwietnia 1935 w Warszawie, zm. 10 grudnia 1982 tamże) – polski dziennikarz sportowy, popularny komentator TVP, osobowość telewizyjna, a także lekkoatleta. Jego brat Andrzej był naukowcem.

Tomasz Hopfer
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1935
Warszawa

Data i miejsce śmierci

10 grudnia 1982
Warszawa

Zawód, zajęcie

lekkoatleta, dziennikarz sportowy

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys edytuj

 
Grób Tomasza Hopfera na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Był mieszkańcem Konstancina-Jeziorny[1]. Po zakończeniu II wojny światowej uczęszczał do filii stołecznego Liceum im. Tadeusza Reytana mieszczącej się w Skolimowie i Konstancinie[2]. Lekkoatleta, sprinter i średniodystansowiec. Występował w okresie tworzenia się słynnego Wunderteamu. W latach 50. członek kadry narodowej, dwukrotny mistrz Polski (1955 i 1958) w sztafecie 4 × 400 metrów[3]. W odniesieniu większych sukcesów przeszkodziły mu problemy zdrowotne[4].

Po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął pracę jako trener lekkoatletyki[5] oraz dziennikarz, m.in. w miesięczniku „Lekkoatletyka”, tygodniku „Sport dla Wszystkich” czy dzienniku „Express Wieczorny”, pracował także w Głównym Komitecie Kultury Fizycznej[4][6]. Od 1969 dziennikarz telewizyjny, debiutował relacjonując Memoriał Janusza Kusocińskiego. Zajmował się komentowaniem wydarzeń sportowych, głównie lekkoatletyki, a także piłki nożnej, kolarstwa. Wielokrotnie był gospodarzem studia podczas dużych imprez sportowych, m.in.: igrzysk olimpijskich w latach 1972, 1976 i 1980, mistrzostw świata w piłce nożnej w 1974 i 1978 roku[5][6].

W drugiej połowie lat 70. współprowadzący (wraz z Bożeną Walter, Tadeuszem Sznukiem i Edwardem Mikołajczykiem) zorganizowanego przez Mariusza Waltera bloku rozrywkowo-publicystycznego „Studio 2”[7]. Od stycznia 1980 przez kilka miesięcy był redaktorem naczelnym redakcji sportowej TVP. Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[6].

Propagował uprawianie sportu, był inicjatorem telewizyjnej akcji „Bieg po zdrowie” i twórcą Maratonu Warszawskiego (początkowo pod nazwą Maraton Pokoju). Realizator filmów dokumentalnych Przeżyjmy to jeszcze raz i Droga na Mundial '78[6].

Gdy po wprowadzeniu stanu wojennego (nie był internowany[8]) Hopfer odmówił występów w mundurze, został wyrzucony z telewizji. Krótko pracował jako galwanizer.

Chorował na gruźlicę otwartą[9]. Zmarł na wirusowe zapalenie płuc[8] w wieku 47 lat[7]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A15-3-19)[10].

Upamiętnienie edytuj

Zawody poświęcone pamięci Tomasza Hopfera:

  • Memoriał Tomasza Hopfera – zawody lekkoatletyczne na Ursynowie, organizowane od 1983 roku.
  • Masowy Bieg im. Tomasza Hopfera w Przytocznej, organizowany od 1983 roku.
  • Ogólnopolski Bieg im. Tomasza Hopfera w Janowcu Wielkopolskim.
  • Festiwal Biegu im. red. Tomasza Hopfera w Parzymiechach[11].
  • Międzynarodowy Maraton Ekologiczny pam. Tomasza Hopfera w Obliwice koło Lęborka.
  • Bieg Pamięci Tomka Hopfera w Świnoujściu.
  • Łobeskie Biegi o Memoriał Redaktora Tomasza Hopfera (od 1984)[12].
  • Bieg im. Tomasza Hopfera w Konstancinie-Jeziornie (od 2014).

W Konstancinie-Jeziornie istnieje ścieżka zdrowia im. Tomasza Hopfera[1]. W grudniu 2012 jego imieniem nazwano jedną z uliczek w warszawskim Parku Agrykola[13].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Ścieżka zdrowia im. Tomasza Hopfera. www.konstancinjeziorna.pl, 5 marca 2021. [dostęp 2023-07-30].
  2. ↑ Andrzej Wyrzykowski. Najdziwniejsza szkoła. „Stolica. Warszawski Tygodnik Ilustrowany”. Rok XLI, Nr 17(1988), s. 24, 27 kwietnia 1986. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Prasowe „RSW Prasa-Książka-Ruch”. ISSN 0039-1689. [dostęp 2023-07-30]. 
  3. ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 319. ISBN 978-83-61233-20-6.
  4. ↑ a b Piotr Stokłosa: Notatka z życia: Tomasz Hopfer. sportowahistoria.pl, 24 kwietnia 2014. [dostęp 2018-04-02].
  5. ↑ a b 30. rocznica śmierci „ojca biegów ulicznych”. Polskie Radio, 10 grudnia 2012. [dostęp 2018-04-02].
  6. ↑ a b c d Przemysław Gajzler: Tomasz Hopfer – bieg przez telewizję, popularność i stres. Onet.pl, 26 lipca 2016. [dostęp 2018-04-02].
  7. ↑ a b Marek Wąs: Na Wolną Sobotę: Studio 2. „Gazeta Wyborcza”, 31 marca 2014. [dostęp 2023-07-30].
  8. ↑ a b Marek Wąs: Sprostowanie. „Gazeta Wyborcza”, 4 kwietnia 2014. [dostęp 2017-04-25].
  9. ↑ Wanda Mołoń. Drogi mojej nie powtórzę. „Nowiny. Gazeta Codzienna”. Nr 10, s. 5, 13–15 stycznia 1995. Rzeszów: „R-Press” Spółka z o.o. ISSN 0137-9534. [dostęp 2023-07-31]. 
  10. ↑ Cmentarz Wojskowy. Kwatera A 15, rząd 3, grób 19. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-25].
  11. ↑ Zbliża się Festiwal Biegu im. red. Tomasza Hopfera. radiozw.com.pl, 30 sierpnia 2023. [dostęp 2023-10-07].
  12. ↑ XXXIV Memoriał Red. T. Hopfera. lobez.pl, 18 maja 2022. [dostęp 2023-07-31].
  13. ↑ „Ojciec biegów ulicznych” patronem alejki. tvn24.pl. [dostęp 2012-12-09].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Hopfer&oldid=73712311”