Tomasz Nowakowski (podpułkownik)

Podpułkownik Wojska Polskiego

Tomasz Nowakowski (ur. 19 września 1896 w Chełmnie, zm. 28 maja 1971 w Bydgoszczy) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Tomasz Nowakowski
Ilustracja
Tomasz Nowakowski (przed 1934)
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

19 września 1896
Chełmno

Data i miejsce śmierci

28 maja 1971
Bydgoszcz

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

14 pułk artylerii
3 pułk artylerii

Stanowiska

d-ca 3 pułku artylerii Legionów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Wojna polsko-bolszewicka
Kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Życiorys

edytuj

Urodził się 18 września 1896 w Chełmnie w rodzinie Juliana i Cecylii z Różańskich[1][2]. W 1914 zmobilizowany do Armii Cesarstwa Niemieckiego[3]. 27 lutego 1919 przyjęty do Armii Wielkopolskiej i przydzielony do 3 pułku artylerii. Później od lipca 1919 w 14 Wlkp. pułku artylerii, z którym wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej[3]. Za udział w zdobyciu Bobrujska został odznaczony Orderem Virtuti Militari[4].

 
Ppłk Tomasz Nowakowski

W 1937 awansowany na podpułkownika zostaje zastępcą dowódcy 3 pułku artylerii lekkiej Legionów. W kampanii wrześniowej był jego ostatnim dowódcą. Po zakończeniu walk więziony w obozach niemieckich do 1945. Po wojnie pracownik przedsiębiorstw państwowych. W 1962 przeszedł na emeryturę.

Zmarł 28 maja 1971 w Bydgoszczy.

Życie prywatne

edytuj

Od 1922 był żonaty z Czesławą z Szymańskich, z którą miał troje dzieci[2].

Awanse

edytuj

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
  2. a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 106.
  3. a b Kolekcja VM ↓, s. 4.
  4. Kolekcja VM ↓, s. 9.
  5. a b c Kolekcja VM ↓, s. 3.
  6. M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia

edytuj