Triumph Toledokompaktowy samochód osobowy wprowadzony na rynek w sierpniu 1970 pod marką Triumph jako tańsza wersja modelu 1300. Pojazd wykorzystywał przedni pas nadwozia z Triumpha 1500, użyto jednak prostokątnych reflektorów zamiast podwójnych okrągłych z pierwowzoru. Tylny pas nadwozia przejęto z modelu 1300, zastosowano jedynie prostsze klosze lamp.

Triumph Toledo
Ilustracja
Producent

Triumph Motor Company

Projektant

Giovanni Michelotti

Okres produkcji

1970–1976

Miejsce produkcji

 Wielka Brytania

Poprzednik

Triumph 1300

Następca

Triumph Dolomite

Dane techniczne
Segment

C

Typy nadwozia

2-drzwiowy sedan
4-drzwiowy sedan

Silniki

R4 1,3 l
R4 1,5 l

Skrzynia biegów

4-biegowa manualna

Napęd

tylny

Długość

3962 mm[1]

Szerokość

1575 mm[1]

Wysokość

1372 mm[1]

Rozstaw osi

2464 mm[1]

Masa własna

890 kg[1]

Zbiornik paliwa

48 l[2]

Bagażnik

380 l

Ładowność

340 kg

Zrezygnowano z przedniego napędu na rzecz tylnego z tylnym mostem ze sprężynami śrubowymi. Miało to na celu uproszczenie konstrukcji i zmniejszenie ceny pojazdu. Zubożone zostało także wnętrze oraz wyposażenie pojazdu.

Początkowo Triumph Toledo dostępny był wyłącznie w 2-drzwiowej wersji nadwozia z silnikiem 1300 cm³ o mocy maksymalnej 59 KM (43 kW). Na obu osiach montowano hamulce bębnowe, niedostępna była automatyczna skrzynia biegów oraz przekładnia z nadbiegiem.

W marcu 1971 podczas Geneva Motor Show zaprezentowano 4-drzwiową odmianę "special export" charakteryzującą się bogatszym wyposażeniem[3]. Dostępna była ona z większym silnikiem 1500 w dwóch wariantach, z pojedynczym bądź podwójnym gaźnikiem, moc maksymalna wynosiła odpowiednio 62 i 65 KM (45 i 48 kW). Od końca sierpnia 1971 wersja ta była dostępna także na rodzimym brytyjskim rynku[4].

Pojazd przechodził kilka modernizacji, od października 1972 standardowo montowano hamulce tarczowe, od końca 1973 ogrzewanie tylnej szyby. W marcu 1975 zaprzestano produkcji wersji 2-drzwiowej. Wariant 4-drzwiowy był wciąż ulepszany, skrzynia biegów pochodząca z modelu Herald została zastąpiona odpowiednikiem z Spitfire 1500, oprócz tego pojazd otrzymał nowe sprzęgło. Zmodernizowano także wygląd nadwozia oraz wzbogacono wyposażenie. Ostatecznie samochód został zastąpiony w marcu 1976 przez model Dolomite 1300/1500. Łącznie powstało 119 182 egzemplarzy.

Tył nadwozia

Akcja serwisowa

edytuj

W sierpniu 1973 miała miejsce największa akcja serwisowa w Wielkiej Brytanii. Do serwisów wezwano właścicieli pojazdów Triumph 1500, Dolomite i Toledo[5]. Akcja objęła 103 000 pojazdów, elementem który spowodował całą sprawę była rozpórka w przednim zawieszeniu która w odpowiednich okolicznościach mogła pęknąć i uniemożliwić kierowanie samochodem[5].

Dane techniczne

edytuj

1970 Toledo[6]

  • R4 1,3 l (1296 cm³), 2 zawory na cylinder, OHV
  • Układ zasilania: gaźnik
  • Średnica cylindra × skok tłoka: 73,7 x 76 mm
  • Stopień sprężania: 8,5:1
  • Moc maksymalna: 59 KM (43 kW) przy 5500 obr./min
  • Maksymalny moment obrotowy: 92 N•m przy 3300 obr./min

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e P. Olyslager: Observer Book of Automobiles. Londyn: Frederick Warne, 1975. ISBN 0-7232-1545-6. (ang.).
  2. „Daily Express Motor Show Review 1975 Cars”, s. 47 (Triumph Toledo), październik 1974. (ang.). 
  3. Geoffrey Howard. Spring collection: Geneva Show Report. „Autocar”. 134 (nbr 3912), s. 12–17, 18 marca 1971. (ang.). 
  4. Harold Hastings. Four doors for the Toledo. „The Motor”. nbr 3609, 4 września 1971. (ang.). 
  5. a b News: Biggest-ever British recall. „Autocar”. 139 nbr 4028, 9 sierpnia 1973. (ang.). 
  6. 1970 Triumph Toledo technical specifications. carfolio.com. [dostęp 2012-07-03]. (ang.).