Trzebawka
Trzebawka – struga, lewy dopływ Samicy Stęszewskiej (Jeziora Dymaczewskiego)[2] o długości 9,29 km[3] i powierzchni zlewni 38,07 km²[4].
 Struga w dolnym biegu | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Lokalizacja | |
| Struga 5 rzędu | |
| Długość | 9,29 km |
| Powierzchnia zlewni |
38,07 km² |
| Ujście | |
| Recypient | Samica Stęszewska |
| Miejsce | |
| Wysokość |
64 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Struga płynie w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew z północnego zachodu ku południowemu wschodowi. Odwadnia znaczną część Wielkopolskiego Parku Narodowego. Pełni rolę osi drenażowej transportującej materię organiczną oraz zanieczyszczenia na tym kierunku. Jest siedliskiem bardzo żyznym[5][6]. Przepływa przez Dębienko, Trzebaw i Górkę[1].
Nad strugą lub w jej pobliżu zlokalizowane są trzy obszary ochrony ścisłej: Bagno Dębienko, Suche Zbocza oraz Czapliniec.
Galeria zdjęć
edytujTrzebawka
Przypisy
edytuj- ↑ a b Trzebawka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2018-01-25].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 298, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Trzebawka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2018-01-25].
- ↑ Trzebawka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Mapa Podziału Hydrograficznego Polski 2010. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2018-01-25].
- ↑ Lubomira Burchardt, Jan Przybyłek, Dynamika wód powierzchniowych i podziemnych na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego, UAM
- ↑ Antoni Tadeusz Miler, Anna Krysztofiak, Potencjalne zdolności retencyjne Wielkopolskiego Parku Narodowego, w: Infrastruktura i ekologia terenów wiejskich, nr 3/1/2006, PAN, s.47