U-141 (1940)

niemiecki okręt podwodny

U-141 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu II D z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w sierpniu 1940 roku. Wybrani dowódcy[1]: Oblt. Heinz-Otto Schultze.

U-141
Historia
Położenie stępki

12 grudnia 1939
Deutsche Werke AG, Kilonia

Wodowanie

27 lipca 1940

 Kriegsmarine
Wejście do służby

21 sierpnia 1940

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

nawodna 314 t, podwodna 364 t, całkowita 460 t

Długość

43,97 m (kadłuba mocnego 29,8 m)

Szerokość

4,92 m (kadłuba mocnego 4,00 m)

Zanurzenie

125 m, 175 m (maks.), 3,95 m (na powierzchni)

Napęd
2 silniki wysokoprężne MWM RS127S, 6-cylindrowe, 700 KM (512 kW)
2 silniki elektryczne, 410 KM (306 kW)
Prędkość

12,7 w. na powierzchni,
2 7,4 w. w zanurzeniu

Zasięg

5650 Mm przy 8 w. na powierzchni
56 Mm przy 4 w. w zanurzeniu

Uzbrojenie
3 wyrzutnie torpedowe (dziobowe), 5 torped (lub 18 min),
1 (od lipca 1940 zdwojone) działko przeciwlotnicze 20 mm
Załoga

4 oficerów, 22 podoficerów i marynarzy

Historia

edytuj

5 maja 1941 roku wykryty i zaatakowany bombami głębinowymi przez samolot Lockheed Hudson. Uszkodzenia zmusiły U-141 do przerwania patrolu.

Wykorzystywany głównie jako jednostka szkolna. Odbył cztery patrole bojowe, podczas których zatopił 4 statki handlowe o łącznej pojemności 6 801 BRT, uszkodził jeden (5 133 BRT).

Zatopiony przez załogę 2 maja 1945 roku w Wilhelmshaven (operacja Regenbogen). Wrak wydobyto i złomowano, data nieznana.

Przypisy

edytuj
  1. Uwzględniono tylko odznaczonych Krzyżem Żelaznym

Bibliografia

edytuj