USS Fort Worth (LCS-3)

USS Fort Worth (LCS-3)amerykański okręt do walki w strefie przybrzeżnej typu Freedom, drugi okręt tego typu. Okręt jako pierwszy w historii US Navy otrzymał imię teksańskiego miasta Fort Worth.

USS „Fort Worth” (LCS-3)
Ilustracja
Klasa

okręt walki przybrzeżnej

Typ

Freedom

Historia
Stocznia

Marinette Marine;
prowadzący program budowy: Lockheed Martin

Położenie stępki

11 lipca 2009

Wodowanie

7 grudnia 2010

 US Navy
Wejście do służby

22 września 2012

Los okrętu

aktywny
Port macierzysty:
Naval Base San Diego

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

3500 ton

Długość

118 m

Szerokość

17,7 m

Zanurzenie

3,9 m

Napęd
2 turbiny gazowe Rolls-Royce MT30 96 550 KM (72 MW)
2 silniki diesla Fairbanks Morse Colt-Pielstick 16PA6B STC
17 160 KM (12,8 MW),
4 pędniki Rolls Royce Kamewa 153SII
Prędkość

50 węzłów

Zasięg

1500 Mm przy 50 węzłach
4300 Mm przy 20 węzłach

Uzbrojenie
torpedy Mark 50 Barracuda;
wyrzutnia MK 31 Mod 0 RAM
działo Mk 110 57 mm Mod
RIM-116 Rolling Airframe Missile
3 karabiny maszynowe MK 26 Mod 17,5 cala
Unmanned Underwater Vessels
Unmanned Surface Vessels
Moduły:
Mine Warfare (MIW),
Anti-submarine Warfare (ASW),
Surface Warfare (SUW)
Wyposażenie lotnicze
2 helikoptery MH-60R/S
lub MH-60R/S i VTUAV
Załoga

15 do 20 członków załogi stałej
dodatkowo, 75 członków dla określonych misji.

Historia edytuj

Stocznia Marinette Marine zamówienie na drugą jednostkę typu Freedom otrzymała 23 marca 2009 roku. Wcześniej, bo 6 marca 2009 roku ogłoszono, jaką nazwę będzie nosiła nowa jednostka. Uroczyste rozpoczęcie budowy miało miejsce 19 lipca 2009 roku. W momencie wodowania 4 grudnia 2010 roku okręt był gotowy w osiemdziesięciu procentach. Próby morskie które odbywały się na Jeziorze Michigan i zakończyły 24 października 2011 roku. Najważniejszą zmianą w porównaniu do USS „Freedom” było wydłużenie kadłuba, co zwiększyło prędkość okrętu i zmniejszyło jego zużycie paliwa. Wejście do służby okrętu nastąpiło 22 września 2011 roku. W styczniu 2015 roku „Fort Worth” został skierowany na wody wokół Półwyspu Koreańskiego w celu przeciwdziałania zagrożeniu ze strony min stawianych przez marynarkę wojenną Korei Północnej.

Budowa okrętu edytuj

Modułowa konstrukcja okrętu pozwala w zależności od potrzeb przystosować go do misji przeciwminowych, przeciwpodwodnych (ZOP), zwalczania jednostek nawodnych, bądź też wsparcia jednostek lądowych i operacji sił specjalnych. Zastosowanie zaawansowanych technologii łączności pozwala na szybką wymianę informacji taktycznej z przedstawicielami innych rodzajów sił zbrojnych.

Linki zewnętrzne edytuj