Ucho Olki
Ucho Olki – jaskinia w pokładach gipsu na terenie Niecki Nidziańskiej. Wejście do niej znajduje się w Dolinie Skorocickiej (Niecka Solecka), na północny wschód od Skorocic, w pobliżu Jaskini w Skorocicach u Ujścia Doliny i Jaskini Skorocickiej, na wysokości 205 m n.p.m.[1] Długość jaskini wynosi 79 metrów, głębokość 7,2 metra, a jej deniwelacja 8,8 metrów[2].
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
79 m |
| Głębokość |
7,2 m |
| Deniwelacja |
8,8 m |
| Wysokość otworów |
205 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
5 m |
| Ekspozycja otworów |
ku S |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Ochrona i dostępność |
niedostępna turystycznie |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) N-2.38 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 50°25′09″N 20°40′14″E/50,419167 20,670556
| |
Jaskinia znajduje się na terenie rezerwatu przyrody „Skorocice” i jest nieudostępniona turystycznie.
Opis jaskini edytuj
Za dużym otworem wejściowym jaskini znajduje się wnęka, w której zaczynają się dwie 2,5-metrowe studzienki. Dochodzą one do obszernej, szczelinowej salki z pochylonym dnem. Odchodzą z niej trzy ciągi:
Przyroda edytuj
W jaskini brak jest nacieków. Występują w niej stałe jeziorka. Ściany są wilgotne, nie ma na nich roślinności. Jaskinie zamieszkują lisy[2].
Historia odkryć edytuj
Jaskinia była znana od dawna. Pierwszy jej opis i plan sporządzili J. Gubała i A. Kasza w 1999 roku[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Jerzy Głazek, Jan Urban, Jacek Gubała, Andrzej Kasza - Dolina Skorocicka - dolina krasowa i największy zespół jaskiń w gipsach Niecki Nidziańskiej, 36. Sympozjum Speleologiczne, Pińczów, 2002
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-20] (pol.).