Ulrike Hofbauer

niemiecka śpiewaczka (sopran), profesor śpiewu w Mozarteum w Salzburgu

Ulrike Hofbauerniemiecka śpiewaczka (sopran), profesor śpiewu w Mozarteum w Salzburgu.

Ulrike Hofbauer
Miejsce urodzenia

Altötting

Typ głosu

sopran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewaczka

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Ulrike Hofbauer studiowała śpiew solowy oraz pedagogikę wokalną w Hochschule für Musik w Würzburgu, Universität Mozarteum w Salzburgu, a następnie w Scholi Cantorum Basiliensis. Jej głównymi nauczycielami byli Sabine Schütz, Evelyn Tubb i Anthony Rooley.

Jako solistka występowała z zespołami: Singer Pur, Collegium Vocale Gent, L’Arpeggiata, La Chapelle Rhénane, L’Orfeo Barockorchester, Cantus Cölln. Współpracowała z wieloma znanymi muzykami takimi jak Hans-Christoph Rademann, Christina Pluhar, Andrea Marcon, Gustav Leonhardt, Konrad Junghänel, Philippe Herreweghe, Michi Gaigg, Manfred Cordes czy Jörg-Andreas Bötticher. Jej wszechstronność w zakresie repertuaru została udokumentowana wieloma wydanymi płytami. Śpiewała na deskach teatrów operowych w Bernie i Bazylei. W swojej karierze kreowała główne role w dziełach scenicznych Händla, Monteverdiego, Glucka, Purcella i Telemanna.

Wraz ze swoim zespołem barokowym "savādi" uczestniczyła i wygrywała liczne festiwale muzyki dawnej. Repertuar Ulrike Hofbauer obejmuje jednak wszystkie okresy i style muzyczne: muzykę średniowiecza i renesansu, barokowe kantaty, oratoria i opery, a także niekonwencjonalny teatr muzyczny. Jej praca koncentruje się na retoryce muzycznej, ornamentacji i stylu "recitar cantando".

Dyskografia CD (Wybór) edytuj

Dyskografia DVD edytuj

  • Johann Sebastian Bach: Am Abend aber desselbigen Sabbats. Kantate BWV 42. Ulrike Hofbauer (Sopran), Irène Friedli (Alt), Bernhard Berchtold (Tenor), Markus Volpert (Bass), Orchester der J. S. Bach-Stiftung mit Norbert Zeilberger (Orgel), Rudolf Lutz (Leitung und Cembalo). Samt Einführungsworkshop sowie Reflexion von Barbara Bleisch (Philosophin). Gallus Media, 2009.
  • Johann Sebastian Bach: Gelobet sei der Herr, mein Gott. Kantate BWV 129. Ulrike Hofbauer (Sopran), Claude Eichenberger (Alt), Klaus Häger (Bass), Chor und Orchester der J. S. Bach-Stiftung, Rudolf Lutz (Leitung). Samt Einführungsworkshop sowie Reflexion von Felizitas Gräfin von Schönborn (Theologin und Publizistin). Gallus Media, 2008.
  • Johann Sebastian Bach: „Wir müssen durch viel Trübsal“. Kantate BWV 146. Ulrike Hofbauer (Sopran), Markus Forster (Altus), Hans Jörg Mammel (Tenor), Wolf Matthias Friedrich (Bass), Chor und Orchester der J. S. Bach-Stiftung mit Norbert Zeilberger (Orgel), Rudolf Lutz. Samt Einführungsworkshop sowie Reflexion von Miriam Meckel. Gallus Media, 2013.
  • Johann Sebastian Bach: Erwünschtes Freudenlicht. Kantate BWV 184. Ulrike Hofbauer (Sopran), Margot Oitzinger (Alt), Daniel Johannsen (Tenor), Fabrice Hayoz (Bass), Orchester der J. S. Bach-Stiftung, Rudolf Lutz (Leitung und Orgel). Samt Einführungsworkshop sowie Reflexion von Alois Maria Haas. Gallus Media, 2010.
  • Bach im Fluss. Thematische Collage mit Ausschnitten aus Kantaten und Instrumentalwerken von J. S. Bach. Ulrike Hofbauer (Sopran), Alex Potter (Alt), Makoto Sakurada (Tenor), Wolf Matthias Friedrich (Bass), Chor und Orchester der J. S. Bach-Stiftung mit Norbert Zeilberger (Orgel), Rudolf Lutz (Leitung und Cembalo). Gallus Media, 2011.

Przypisy edytuj

  1. [1] auf der Website von Ulrike Hofbauer, abgerufen am 7. Mai 2015.
  2. Dirk Kruse: Alte Musik gespielt von der jungen Generation. Besprechung vom 11. Mai 2012 bei BR-Klassik, abgerufen am 12. November 2012.
  3. Detmar Hutching: Besprechung vom 21. März 2012 bei klassik-heute.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  4. Franz Gratl: Ein problematisches Werk in exzellenter Wiedergabe. Besprechung vom 24. Dezember 2007 bei klassik.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  5. Detmar Hutching: Eindringlichkeit und Innigkeit (…) werden in dieser Einspielung präsent wie seit langem nicht mehr. In: Besprechung vom 10. August 2007 bei klassik-heute.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  6. Matthias Lange: Italienische Oratorien. Besprechung vom 2. Juli 2010 bei klassik.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  7. Beschreibung auf der Website des Ensembles, abgerufen am 7. Mai 2015.
  8. Inhaltsangabe und Tonbeispiele auf der Website des Ensembles, abgerufen am 7. Mai 2015.
  9. Tobias Roth: Sehr alte, sehr neue Gefühlslagen. Besprechung vom 24. Oktober 2011 bei klassik.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  10. Besprechung von Peter Sühring in Concerto – das Magazin für Alte Musik. Nr. 241/2011, S. 30–31.
  11. Benjamin Künzel: Wüste Geschichten von der Insel. Besprechung vom 21. März 2010 bei klassik.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  12. Christoph Braun: Rezension bei Rondo – Das Klassik und Jazz-Magazin, abgerufen am 7. Mai 2015.
  13. Beschreibung auf der Website des Ensembles, abgerufen am 7. Mai 2015.
  14. Michael Pitz-Grewenig: Zurück zu Papa Haydn: Langweilig und verstaubt. Besprechung vom 21. Januar 2010 bei klassik.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  15. Beschreibung (englisch) beim Label Glossa, abgerufen am 7. Mai 2015.
  16. Beschreibung. lacetra.ch. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)]. auf der Website des La Cetra Barockorchesters Basel, abgerufen am 7. Mai 2015.
  17. Christiane Bayer: Musik eines Händel-Epigonen. Besprechung vom 18. September 2010 bei klassik.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  18. Detmar Hutching: Diese CD ist eine der lohnendsten Alte-Musik-Entdeckungen der letzten Zeit. In: Besprechung vom 2. Juli 2010 bei klassik-heute.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  19. Wolfgang Böhler: Die Produktion ist ein Ereignis. In: Besprechung vom 25. Juni 2010 bei Codexflores, abgerufen am 12. November 2012.
  20. Beschreibung auf der Website des Labels, abgerufen am 7. Mai 2015 (englisch).
  21. Matthias Lange: Spezielles. Besprechung vom 18. Februar 2010 bei klassik.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  22. Beschreibung auf der Website des Ensembles, abgerufen am 7. Mai 2015.
  23. Matthias Lange: Großer Klang. Kritik vom 3. März 2009 bei klassik.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  24. J. Gahre: Rezension. In: Das Opernglas. Nr. 07-08/2013.
  25. Beschreibung auf der Website des Carus-Verlages, abgerufen am 7. Mai 2015.
  26. Beschreibung auf der Website des Carus-Verlages, abgerufen am 7. Mai 2015.
  27. Michael Wersin: „Restlos überzeugend ist Ulrike Hofbauers Vortrag […], eine Meisterleistung mit Vorbild-Potential.“ In: Besprechung vom 15. Juni 2013 bei Rondo – Das Klassik & Jazz-Magazin, abgerufen am 7. Mai 2015.
  28. Matthias Lange: Schlichte Größe. Besprechung vom 13. März 2013 bei klassik.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  29. Dorotea Bossert: „Solisten erster Güte.“ In: Rezension, SWR2, 24. November 2015.
  30. Schweizer Lautenmusik der Renaissance Lautenmusik aus Schweizer Handschriften des 16. Jahrhunderts. musiques-suisses.ch. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-28)]. bei Musiques suisses des Kulturprozents der Migros, abgerufen am 12. November 2012.
  31. Andreas Paar: Hofbauer, deren Sopran für Alte Musik geradezu prädestiniert erscheint. In: Lautenmusik aus Schweizer Handschriften des 16. Jahrhunderts vom 28. Januar 2003 bei klassik-heute.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  32. Beschreibung (niederländisch) auf jpsweelinck.nl, abgerufen am 7. Mai 2015.
  33. Beschreibung (englisch) beim Label Glossa, abgerufen am 7. Mai 2015.
  34. Michael Wersin: Der Rezensent gratuliert mit höchstem Respekt. In: Besprechung vom 17. März 2012 bei Rondo – Das Klassik & Jazz-Magazin. abgerufen am 7. Mai 2015.
  35. Christiane Bayer: Prachtvolle Feier für das Bürgertum. Besprechung vom 23. Juli 2009 bei klassik.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  36. Detmar Hutching: Im übrigen gut diponiertes Sänger-Ensemble. In: Besprechung vom 27. Juli 2009 bei klassik-heute.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  37. Beschreibung. lorfeo.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-28)]. auf der Website des L’Orfeo Barockorchesters, abgerufen am 7. Mai 2015.
  38. Benjamin Künzel: Höchst unterhaltsam. Besprechung vom 11. August 2011 bei klassik.com, abgerufen am 7. Mai 2015.
  39. Inhaltsangabe und Tonbeispiele auf der Website des Ensembles, abgerufen am 7. Mai 2015.

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj