Węgorek jelitowy (Strongyloides stercoralis, syn. Anguillula stercoralis) – robak pasożytniczy z typu nicieni. Występuje wyłącznie wewnątrz organizmów ssaków takich jak ludzie, psy czy koty[1].

Węgorek jelitowy
Strongyloides stercoralis
Bavay, 1876
Ilustracja
Zabarwiona jodem dorosła postać węgorka
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

nicienie

Gromada

Secernentea

Rząd

Strongylida

Rodzina

Strongyloidae

Rodzaj

Strongyloides

Gatunek

węgorek jelitowy

Synonimy
  • Anquillula stercoralis

Budowa edytuj

Węgorek osiąga rozmiary od 2 do 2,2 mm, posiada otwór gębowy z czterema wargami i parzyste gonady. Gardziel ciągnie się przez 1/4 długości ciała. Charakterystyczną cechą jest krótki ogon, stożkowato i ostro zakończony[2].

Rozwój edytuj

Triploidalna samica rozmnaża się partenogenetycznie, z jaj w przewodzie pokarmowym wylęgają się diploidalne samice i haploidalne samce.

Następnie rozwój może przebiegać na dwa sposoby[3]:

  • Pośredni (heterogeniczny) – forma wolnożyjąca, larwy są saprofagami, odżywiają się substancjami pobranymi z gleby i kału. Przekształcają się w formy filariopodobne, dostają przez skórę żywiciela do wewnątrz organizmu, skąd dostają się do krwi.
  • Bezpośredni (homogeniczny) – w jelicie lub okolicach odbytu z jaja wykluwa się forma rabditopodobna, która przekształca się szybko w filariopodobną (taka larwa jest bardziej narażona na wysychanie niż forma powyżej). Następnie przebija się przez skórę lub błonę jelita i dostaje do krwi.

W krwiobiegu larwy przedostają się do płuc, skąd trafiają do gardzieli, przez tchawicę. Następnie zostają połknięte przez żywiciela i osadzają się w jelicie cienkim, gdzie osiągają dojrzałość płciową.

Chorobotwórczość edytuj

Węgorek jelitowy wywołuje chorobę strongyloidozę zwaną węgorczycą[4].

Przebiega ona w trzech fazach z charakterystycznymi objawami:

  1. Faza skórna – spowodowana wnikaniem larw
  2. Faza płucna
  3. Faza jelitowa

Przypisy edytuj

  1. Jason Hallman, Strongyloides stercoralis [online], Animal Diversity Web [dostęp 2022-01-16] (ang.).
  2. Mark E. Viney, James B. Lok, The biology of Strongyloides spp., „WormBook”, 2018, PMID26183912 [dostęp 2022-01-16] (ang.).
  3. Węgorczyca (strongyloidoza) - objawy i leczenie choroby [online], HelloZdrowie, 3 września 2021 [dostęp 2022-01-16] (pol.).
  4. Rościsław Kadłubowski, Zarys parazytologii lekarskiej, ISBN 83-200-2511-7.