Władysław Bromiński
Władysław Bromiński (ur. 25 lutego 1898 w Łodzi, zm. po 1945) – polski rolnik, sierżant Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Władysław Bromiński, zdjęcie sprzed 8 sierpnia 1933 | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 lutego 1898 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1945 |
| Zawód, zajęcie |
rolnik |
.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
| |
.jpg)
Życiorys edytuj
Urodził się 25 lutego 1898 w Łodzi, w rodzinie Andrzeja i Anny z Kubickich[1]. Do 1913 uczęszczał do szkoły powszechnej i rzemieślniczej[2]. Później praktykował, a następnie pracował w różnych zawodach[3]. Od stycznia 1916 był zatrudniony jako cieśla przy budowie umocnień polowych w okolicy Suwałk, Goniądza i Osowca[3]. Od września tego roku pracował jako brukarz w prywatnej firmie, w powiecie łomżyńskim, a od września 1917 do końca października 1918 w dyrekcji kolejowej w Brześciu[3].
18 listopada 1918 jako ochotnik wstąpił do 9. kompanii 28 pułku piechoty[4]. W 1919 za waleczność został awansowany na sierżanta[5]. W czasie wojny z bolszewikami wyróżnił się jako dowódca plutonu: 4 czerwca 1920 atakując wieś Łabucie, zdobył w niej cztery karabiny maszynowe i materiał wojenny, 7 czerwca pod wsią Wielkie Sioło, sam przepłynął Dzisnę, wziął do niewoli bolszewickiego oficera, dowódcę kompanii karabinów maszynowych II batalionu 467 pułku strzelców, wrócił z nim tą samą drogą i przekazał dokładne informacje o sile i rozlokowaniu nieprzyjaciela oraz 19 czerwca pod wsią Kobiaczyzna, gdzie skutecznie kontratakował i wziął jeńców[6][7].
W listopadzie 1921 został zdemobilizowany. W marcu 1922, w ramach osadnictwa wojskowego, otrzymał ziemię we wsi Woławel (poczta Zakoziel), w powiecie drohickim[8].
W kampanii wrześniowej 1939 służył w szpitalu polowym nr 203[9]. Dostał się do niemieckiej niewoli, gdzie otrzymał numer jeńca 3998[9]. 26 czerwca 1940 został zwolniony z niewoli i skierowany do Urzędu Pracy Gera jako robotnik cywilny[9]. W 1945 wrócił do Polski[9].
Był żonaty, miał syna Jerzego (ur. 12 września 1922)[10].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 649[11] – 28 lutego 1921[12][13]
Przypisy edytuj
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 4, 5.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5, tu Łabudzie.
- ↑ Zaborowski 1928 ↓, s. 17.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2.
- ↑ a b c d Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-04-09].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921, s. 535.
- ↑ Zaborowski 1928 ↓, s. 29.
Bibliografia edytuj
- Bromiński Władysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.108-11651 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-09].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Wacław Zaborowski: Zarys historji wojennej 28-go pułku strzelców kaniowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.