Władysław Różycki (pilot)
Władysław Różycki (ur. 11 sierpnia 1907 w Jurkowicach, zm. 8 sierpnia 1970 w Toronto[1]) – kapitan Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| 4 zwycięstwa | |
 kapitan pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 sierpnia 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 sierpnia 1970 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
4 pułk lotniczy |
| Stanowiska |
pilot |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
Syn Franciszka i Antoniny Różyckich[2]. W 1928 roku wstąpił do wojska (3 pułk lotniczy, 35 eskadra liniowa). Skończył kurs pilotażu w Centrum Szkolenia Podoficerów Lotnictwa, Szkołę Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy, Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie w 1938 (XI promocja) z 65. lokatą[3]. Został wcielony do 4 pułku lotniczego w Toruniu i przydzielony do 141 eskadry myśliwskiej na stanowisko pilota[4]. W kampanii wrześniowej walczył w tej samej eskadrze. 18 września ewakuował się przez Rumunię do Francji, a po klęsce Francji - do Anglii (service number P76762)[5].
W czasie bitwy o Anglię 19 sierpnia 1940 roku skierowany do 238 dywizjonu RAF[6] stacjonującego w St Eval. 11 i 25 września 1940 roku zgłosił zestrzelenie He-111 a 28 września Me-110. 20 listopada 1940 przeniesiony do dywizjonu 306. 3 maja 1941 roku odszedł do służby w 23 dywizjonie RAF. 23 kwietnia 1942 roku przeniesiony do 307 dywizjonu. 11 listopada został przeniesiony do sztabu 10 Grupy Myśliwskiej. 28 maja 1943 roku trafił do 54 OTU jako instruktor. 4 października 1943 r. powrócił do służby w 32 dywizjonie stacjonującym w mieście Sigonella we Włoszech. W lipcu 1944 roku dywizjon powrócił na Wyspy Brytyjskie. 22 sierpnia 1945 roku Różycki otrzymał przydział do 5 Ferry Unit[2].
Zdemobilizowany w sierpniu 1946 roku. Pozostał na emigracji. W 1946 dołączyła do niego żona Walentyna, córka Zofia i syn Andrzej. Osiedli w Anglii, w Melton Mowbray. W 1948 roku wyemigrowali do Kanady.
Zwycięstwa powietrzne edytuj
Na liście „Bajana” zajmuje 55. miejsce z 4 pewnymi zwycięstwami.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 9130 (10 września 1941)
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie: 23 grudnia 1940, 1 lutego 1941, 20 sierpnia 1942, 31 października 1946)
- Medal Lotniczy (trzykrotnie)[1]
- Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania, 15 listopada 1942)
Przypisy edytuj
- ↑ a b Różycki Władysław. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-03-08].
- ↑ a b [https://niebieskaeskadra.pl/?control=8&id=4671 Władysław Różycki]. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2019-03-08].
- ↑ XI promocja
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 222, 783.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 492.
- ↑ piloci bitwy o Anglię
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- biografia - Władysław Różycki.. s. 1. [dostęp 2012-06-19]. (pol.).