Włodzimierz Melzacki
Włodzimierz Melzacki (ur. 10 stycznia?/23 stycznia 1910 w Nikolsku, zm. 18 września 1980[1]) – polski działacz komunistyczny i partyjny pochodzenia rosyjskiego, w 1945 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Partii Robotniczej w Gdańsku.
| Data i miejsce urodzenia |
23 stycznia 1910 |
|---|---|
| Data śmierci |
18 września 1980 |
| Zawód, zajęcie |
działacz komunistyczny i partyjny |
| Stanowisko |
I sekretarz KW Polskiej Partii Robotniczej w Gdańsku (1945) |
| Partia |
Życiorys edytuj
Syn carskiego oficera i urzędnika polskiego pochodzenia Lucjana oraz Rosjanki Ireny z domu Kaczniewej. Brat funkcjonariusza aparatu bezpieczeństwa Eugeniusza[2]. Ukończył pięć klas szkoły podstawowej. W 1923 przeniósł się z rodziną do Polski, zamieszkali w Brześciu Kujawskim. Pracował w cukierni oraz fabryce celulozy we Włocławku jako maszynista fabryczny. Od lat 30. działał w Komunistycznej Partii Polski, z tego powodu kilkukrotnie był aresztowany[1][3].
W 1939 roku służył jako strzelec w 144. Pułku Piechoty i brał udział w walkach z Niemcami w okolicach Łowicza. Później najprawdopodobniej zdezerterował i powrócił do Włocławka. W 1944 wywieziono go na roboty przymusowe do III Rzeszy, skąd powrócił w kolejnym roku. Od 1945 działał w Polskiej Partii Robotniczej, następnie w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Ukończył dwumiesięczny kurs w Centralnej Szkole Partyjnej PPR w Łodzi, był sekretarzem Komitetu Fabrycznego PPR we włocławskiej fabryce celulozy[4]. Od 30 czerwca do 23 sierpnia 1945 pozostawał I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Gdańsku (pełnił obowiązki do 27 września, kiedy to zastąpił go Władysław Dworakowski). Później zajmował stanowiska: I sekretarza Komitetu Powiatowego PPR w Łomży (1945–1947), starosty powiatowego w Sokółce (1949–1950) oraz kierownika Wydziału Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku (1951–1954). Został skazany na sześć więzienia za malwersacje i defraudację finansową[1]. Był współpracownikiem Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego oraz oficerem politycznym Ludowego Wojska Polskiego[5].
Życie prywatne edytuj
Żonaty z Czesławą z domu Złoch, miał troje dzieci[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Melzacki Włodzimierz. gedanopedia.pl. [dostęp 2021-06-05].
- ↑ Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-06-05].
- ↑ Marcin Żukowski: Komitet Wojewódzki PZPR w Gdańsku w pierwszym roku istnienia (grudzień 1948 – grudzień 1949 r.). Struktura organizacyjna i działacze. W: Dariusz Magier (red.): Partia komunistyczna w Polsce. Struktury – ludzie – dokumentacja. Radzyń Podlaski: Archiwum Państwowe w Lublinie, 2012, s. 198. ISBN 978-83-62217-13-7.
- ↑ Mirosław Szumiło. I sekretarze Komitetów Wojewódzkich PPR (1944–1948) — portret zbiorowy. „Dzieje Najnowsze”, s. 52, 2013. ISSN 0419-8824.
- ↑ Piotr Brzeziński: Czerwone życiorysy. historia.org.pl, 8 kwietnia 2014. [dostęp 2021-06-05].