Włosojęzyk krótkozarodnikowy
Włosojęzyk krótkozarodnikowy (Trichoglossum walteri (Berk.) E.J. Durand) – gatunek grzybów z monotypowej klasy Geoglossomycetes[1].
_E.J._Durand_665220.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd |
Geoglossales |
| Rodzina |
Geoglossaceae |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
włosojęzyk krótkozarodnikowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Trichoglossum walteri (Berk.) E.J. Durand Annls. mycol. 6(5): 440 (1908) | |
_E.J._Durand_665221.jpg)
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Glutinoglossum, Geoglossaceae, Geoglossales, Incertae sedis, Geoglossomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1875 r. Miles Joseph Berkeley, nadając mu nazwę Geoglossum walteri. Obecną nazwę nadał mu Elias Judah Durand w 1908 r.[1] Synonimy:
- Geoglossum hirsutum f. walteri (Berk.) Massee 1897
- Geoglossum walteri Berk. 1875
- Trichoglossum walteri var. helveticum Imbach 1949[2].
Polska nazwa według rekomendacji Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów[3]
Morfologia
edytujCałkowicie czarne o wysokości do 5 cm, składające się z części płodnej i sterylnego trzonu. Część płodna kulista lub piramidalna z dużymi pionowymi rowkami, trzon cylindryczny o średnicy do 6 mm, pokryty włoskami[4].
- Cechy mikroskopowe
Worki cylindryczne, nieco węższe na wierzchołku, 8-zarodnikowe, amyloidalne, 176–228 × 13,4–16,5 µm. Askospory wrzecionowate, cylindryczne, głównie z 7 septami (u nielicznych występuje 8–9 sept), 106–144,2 × 4,8–6,2 µm; Q = 18,4, Qe = 22,9. Parafizy septowane, niektóre bardzo zakrzywione i zwykle nieco pogrubione na wierzchołku o średnicy 4,3–9,3 µm. Włoski na trzonku czarne, ze spiczastymi wierzchołkami i częściowo zakrzywione u nasady, 91,5–126,4 × 6,4–8,6 μm. Ekscypulum o teksturze intricata[4].
- Gatunki podobne
Włosojęzyk szorstki (Trichoglossum hirsutum) ma nieco szersze zarodniki, z dwukrotnie większą liczbą przegród, a wierzchołek jest mniej poszerzony[4].
Występowanie i siedlisko
edytujWystępuje na niektórych wyspach i na wszystkich kontynentach poza Antarktydą i Afryką. Najwięcej stanowisk podano w Europie[5]. W Polsce M.A. Chmiel w 2006 r. przytoczyła 2 stanowiska[6], w późniejszych latach znaleziono jeszcze inne stanowiska tego gatunku[7]. Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[8].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-05-27] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-05-27] (ang.).
- ↑ Rekomendacja nr 2/2021 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online] [dostęp 2024-05-27].
- ↑ a b c Demetrio Merino Alcantara, Trichoglossum walteri [online] [dostęp 2024-05-27] (hiszp.).
- ↑ Występowanie Trichoglossum walteri na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-05-27].
- ↑ a b Maria Alicja Chmiel, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany PAN, 2006, s. 122, ISBN 978-83-89648-46-4.
- ↑ Taksony z referencjami w bibliografii grzybowej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-05-27] (pol.).
- ↑ Aktualne stanowiska Trichoglossum walteri w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-05-27].