Wikipedia

WBBR (rozgłośnia Towarzystwa Strażnica)

dawna rozgłośnia radiowa Towarzystwa Strażnica

Radio WBBR – pierwsza rozgłośnia radiowa należąca do Towarzystwa Strażnica[1]. Znajdowała się w Rossville na Staten Island w stanie Nowy Jork w Stanach Zjednoczonych[2][3]. Od 1924 roku przez 33 lata stacja nadawała audycje o tematyce religijnej[4]. Emitowano wykłady biblijne, muzykę, słuchowiska biblijne oraz relacje z procesów sądowych, w których uczestniczyli Świadkowie Jehowy. Formalnie rozgłośnia należała do People’s Pulpit Association (Stowarzyszenie Kazalnica Ludowa)[3] – obecnie znane jako Watchtower Bible and Tract Society of New York, Inc. („Zarejestrowane Nowojorskie Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica”). Była to pierwsza niekomercyjna rozgłośnia w Nowym Jorku[5] [6].

Uruchomienie radiostacji edytuj

Towarzystwo Strażnica zaczęło wykorzystywać radio w działalności kaznodziejskiej od 16 kwietnia 1922 roku, gdy Joseph F. Rutherford wygłosił z Metropolitan Opera House w Filadelfii wykład zatytułowany „Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą”. Transmisji tej według szacunków wysłuchało około 50 tysięcy osób. Rok później przez radio po raz pierwszy transmitowano program zgromadzenia. Uznano wówczas, że zamiast korzystać z usług stacji komercyjnych, korzystniej będzie założyć własną rozgłośnię radiową[7].

Budowę rozgłośni radiowej rozpoczęto zimą a zakończono latem 1923 roku. W budowie w weekendy pomagali wolontariusze z Biura Głównego Towarzystwa Strażnica. Radiostację zainstalował i uruchomił Ralph H. Leffler, który był nauczycielem radiotechniki w szkole średniej w Alliance w stanie Ohio. Operatorem rozgłośni został Robert Hatzfeld (1903–2001), który posiadał licencję radiooperatora.

Początkowo rozgłośnię stanowił zakupiony mały nadajnik radiowy o mocy 500 watów. Radio nadawało od 24 lutego 1924 roku[2][8][9] – pierwszy program wyemitowano o godz. 20:30, trwał on dwie godziny. Na pierwszą audycję złożył się wykład J.F. Rutherforda „Radio i proroctwa Boże” przerywany utworami fortepianowymi i pieśniami. Rozgłośnia nadawała program codziennie od 20:30 do 22:30, a w niedzielę od 15:00 do 17:00[10].

Cel i program edytuj

Celem emisji programów i wykładów biblijnych było dotarcie do domostw w okolicach Nowego Jorku. Stacja nadawała program zarówno 'na żywo' (m.in. wykłady kongresowe w Stanach Zjednoczonych, Anglii i Kanadzie), jak też nagrania wcześniej przygotowanych audycji[11]. Aby słuchacze mogli się dowiedzieć o nadawanych audycjach, rozpowszechniano wcześniej ich drukowane zapowiedzi. Radiostacja posiadała własną orkiestrę muzyczną[2], którą od 1925 roku kierował Charles Rohner[7]. W audycjach wykorzystywano też maszynę generującą efekty specjalne, np. imitującą szum wiatru lub odgłosy burzy.

Emitowano wykłady biblijne, muzykę, słuchowiska biblijne oraz relacje z procesów sądowych, w których grupa aktorów z Biura Głównego Świadków Jehowy utworzyła tzw. „Teatr Króla”. Teatr ten na podstawie stenogramów z realizmem odtwarzał sceny rozgrywające się w sali sądowej, żeby dokładnie poinformować opinię publiczną o poczynaniach władz. Po pewnym czasie ze względu na rozgłos nadany przebiegom procesów sądowych niektórzy urzędnicy zaczęli staranniej rozpatrywać sprawy dotyczące Świadków Jehowy i ich działalności religijnej[12][a]. Nadawano też audycje „Obserwujemy świat” z wiadomościami międzynarodowych agencji informacyjnych, „Młody kaznodzieja przemawia” oraz „Pora na domowe studium Biblii”[13]. Dramaty biblijne pisał i reżyserował Maxwell G. Friend (1891–1983), który przeszedł szkolenie aktorskie w szwajcarskim Teatrze Miejskim w Zurychu. On również był reżyserem scen odtwarzających przebieg rozpraw sądowych prowadzonych przeciw Świadkom Jehowy.

WBBR nadawała swoje programy w kilku językach, w tym w jidysz i arabskim[14]. Rozgłośnia zajmowała się „demaskowaniem fałszywych doktryn” innych wspólnot religijnych, głównie Kościoła katolickiego[15].

Nadawanie edytuj

Rozgłośnia posiadała własny generator prądu, napędzany silnikiem diesla[16]. Rozpoczęła ona pracę z nadajnikiem 500-watowym, który trzy lata później zastąpiono 1000-watowym. W 1947 roku uzyskano zgodę Federalnej Komisji do Spraw Telekomunikacji na zwiększenie mocy radiostacji do 5000 watów, co przeprowadzono w roku 1948. Warunkiem zwiększenia mocy nadawania było zapewnienie warunków technicznych, dzięki którym audycje WBBR nie zakłócały pracy innych rozgłośni wykorzystujących tę samą częstotliwość, nadających w innych częściach Stanów Zjednoczonych. By rozwiązać ten problem, zainstalowano układ anten kierunkowych zamontowanych na trzech masztach, dzięki czemu moc nadajnika można było później zwiększyć z 5000 do 25 000 watów w najgęściej zaludnionym kierunku północno-zachodnim.

WBBR rozpoczął nadawanie na częstotliwości 1230 AM w 1924 roku, następnie przeniósł się na 1100 AM. W 1925 roku przeniósł się na 720 AM. W 1927 roku WBBR przeniósł się na 1170 AM, a w roku 1928 na 1300 – w obu przypadkach dzielił swój czas antenowy z innymi stacjami. W 1931 roku główne studio zostało przeniesione z Rossville do siedziby Towarzystwa Strażnica przy 124 Columbia Heights w nowojorskim Brooklynie[17]. W marcu 1941 roku nadawano na falach 1330 AM[18].

Tworzenie sieci radiowych edytuj

Radio WBBR było jedną z wielu stacji radiowych wykorzystywanych przez Towarzystwo Strażnica do transmisji audycji o tematyce biblijnej. W latach 20. i 30. XX wieku wykorzystywano w tym celu kilka innych stacji. Często też za pomocą łączy telefonicznych tworzono rozległe sieci stacji, nadających jednocześnie ten sam program. W dniach 24 do 30 lipca 1931 roku za pośrednictwem 450 stacji radiowych w Ameryce Północnej, Australii i Europie, transmitowano część programu międzynarodowego zgromadzenia w Columbus, na którym 26 lipca przyjęto nazwę „Świadkowie Jehowy”[13][19]. W 1933 roku program Towarzystwa Strażnica nadawany z radia WBBR retransmitowała rekordowa liczba 408 stacji na 6 kontynentach[20][2][21].

W 1936 roku zaplanowano nadanie audycji radiowej dla rekordowej liczby słuchaczy. Wykład Josepha F. Rutherforda wygłoszony w Los Angeles pod tytułem „Rozdział narodów” był transmitowany za pomocą radiotelefonów w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii oraz innych państwach europejskich. Był on słyszany również w Albanii, która w tym czasie jako jedyny kraj europejski nie posiadała jeszcze łączności telefonicznej[22].

Sprzedaż edytuj

15 kwietnia 1957 roku rozgłośnia została sprzedana stacji H. Scott's Killgore (H. Scott's Killgore Tele-Broadcasters of New York, Inc.)[23] za 133 000 dolarów[14]. Nazwa stacji 1 maja 1957 roku została zmieniona na WPOW[23][24]. W 1979 roku radiostacja została sprzedana ponownie i otrzymała nazwę WNYM[14]. Sprzedaż rozgłośni nastąpiła, ponieważ Towarzystwo Strażnica uznało, że nadawanie audycji radiowych wypełniło już swój cel, toteż trzeba się skupić na osobistych rozmowach z ludźmi[25][26]. Fundusze uzyskane ze sprzedaży postanowiono przeznaczyć na rozwój działalności misjonarskiej w innych krajach – po powstaniu Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead. W 1924 roku gdy rozgłośnia zaczynała nadawanie na terenie Nowego Jorku działał jeden zbór liczący około 200 członków, natomiast w roku 1957 w tym mieście działo już 7256 głosicieli należących do 62 zborów.

Zobacz też edytuj

  • WORD – stacja radiowa w okolicach Batavii na przedmieściach Chicago (Stany Zjednoczone)

Uwagi edytuj

  1. ↑ W 1928 roku w South Amboy w stanie New Jersey aresztowano kilku głosicieli za prowadzenie działalności kaznodziejskiej w niedzielę. Doprowadziło to do trwającej dziesięć lat batalii sądowej. Grupa aktorów chodziła na rozprawy sądowe, by studiować głos i intonację sędziego, oskarżyciela i innych osób uczestniczących w procesie. Kilka dni później na antenie radiowej, korzystając ze stenogramów procesów sądowych „Teatr Króla”, wiernie odtwarzał sceny, które rozgrywały się na sali rozpraw.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 720.
  2. ↑ a b c d George D. Chryssides, The A to Z of Jehovah's Witnesses, Scarecrow Press, Inc., 2008, ISBN 978-0-8108-6891-5 (ang.).
  3. ↑ a b Peter R. Eisenstadt, Laura-Eve Moss, The encyclopedia of New York State, Syracuse, New York St.: Syracuse University Press, 2005, s. 211, ISBN 0-8156-0808-X (ang.).
  4. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 341.
  5. ↑ Świadkowie Jehowy — historia żywej wiary, część 2: Niech zajaśnieje światło [online], jw.org, 2011 [dostęp 2015-01-12].
  6. ↑ Watchtower, 100 lat głoszenia o Królestwie [online], jw.org, 1 lutego 2023 [dostęp 2023-02-23].
  7. ↑ a b Metody głoszenia — docieranie do ludzi najróżniejszymi drogami, [w:] Królestwo Boże panuje!, Towarzystwo Strażnica, 2014, s. 68–77.
  8. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 80.
  9. ↑ Watchtower, Sto lat pod rządami Królestwa!, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVI, Towarzystwo Strażnica, 15 listopada 2015, s. 26–30, ISSN 1234-1150.
  10. ↑ Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki, Nadarzyn: Towarzystwo Strażnica.
  11. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 562.
  12. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 693.
  13. ↑ a b Królestwo Boże panuje!, Strażnica – Towarzystwo Biblijne i Traktatowe, 2014, s. 72–74.
  14. ↑ a b c NYC AM Radio History [online], Radio-History.com [dostęp 2015-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-30] (ang.).
  15. ↑ Jehovah's traveling salesmen, www.catholic-forum.com
  16. ↑ Watchtower, Służenie z najprężniejszą organizacją, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXV, Towarzystwo Strażnica, 1 sierpnia 1994, s. 21-26, ISSN 1234-1150.
  17. ↑ Świadkowie Jehowy sprzedają najdłużej posiadaną nieruchomość w Brooklynie [online], jw.org, 6 maja 2016.
  18. ↑ Bill Jaker, Frank Sulek, Peter Kanze, The Airwaves of New York: Illustrated Histories of 156 AM Stations in the Metropolitan Area, 1921-1996, Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, Inc., 1998, s. 39, ISBN 978-0-7864-3872-3.
  19. ↑ Już od 90 lat z dumą nosimy nazwę „Świadkowie Jehowy” [online], jw.org, 23 lipca 2021.
  20. ↑ Paul A. Djupe, Laura R. Olson, Encyclopedia of American Religion and Politics, Nowy Jork: Infobase Publishing, 2003, s. 227, 228, ISBN 0-8160-4582-8 (ang.).
  21. ↑ Radio — wynalazek, który zmienił świat, „Przebudźcie się!”, 8 października 1996, s. 20, ISSN 1234-1169.
  22. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2010, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2010, s. 136, 137.
  23. ↑ a b Bill Jaker, Frank Sulek, Peter Kanze, The Airwaves of New York: Illustrated Histories of 156 AM Stations in the Metropolitan Area, 1921-1996, Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, Inc., 1998, s. 40, ISBN 978-0-7864-3872-3.
  24. ↑ Watchtower, Przekonałem się, że warto chodzić z mądrymi, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVIII, Towarzystwo Strażnica, marzec 2017, s. 3–7.
  25. ↑ A.H. Macmillan, Faith on the March, Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall, Inc., 1957, s. 169 [dostęp 2013-01-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-17] (ang.).
  26. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 572.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=WBBR_(rozgłośnia_Towarzystwa_Strażnica)&oldid=73006636”