Wahal rudy[4] (Stizorhina fraseri) – gatunek ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae), zamieszkujący Afrykę Subsaharyjską. Nie jest zagrożony.

Wahal rudy
Stizorhina fraseri[1]
(Strickland, 1844)
Ilustracja
Osobnik sfotografowany w Ugandzie
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

drozdowate

Podrodzina

klarnetniki

Rodzaj

Stizorhina
Oberholser, 1899

Gatunek

wahal rudy

Synonimy
  • Muscicapa Fraseri Strickland, 1844[2]
  • Neocossyphus fraseri (Strickland, 1844)[1]
  • Stizorhina finschi (Sharpe, 1870)
Podgatunki
  • S. f. fraseri (Strickland, 1844)
  • S. f. rubicunda (Hartlaub, 1860)
  • S. f. vulpina Reichenow, 1902
  • S. f. finschi (Sharpe, 1870)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten formalnie opisał Hugh Edwin Strickland w 1844 roku na łamach „Proceedings of the Zoological Society of London” pod nazwą Muscicapa Fraseri. Holotyp pochodził z wyspy Bioko (wówczas nazywanej Fernando Po)[2][5], a dostarczył go Louis Fraser[5]. Obecnie wahal rudy umieszczany jest w rodzaju Stizorhina[4][6], w ujęciu systematycznym według Kompletnej listy ptaków świata jest jego jedynym przedstawicielem[4]. Wyróżniono 4 podgatunki Stizorhina fraseri. Podgatunek finschi (wahal śniady), opisany w 1870 roku przez Richarda Bowdlera Sharpe’a, przez niektóre ujęcia systematyczne traktowany jest jako odrębny gatunek[6][7].

Morfologia

edytuj

Długość ciała: 18–20 cm, masa ciała 27–44 g[7]. Podgatunek finschi – długość ciała: 18 cm, masa ciała 33–44 g[7]. Obie płcie są do siebie podobne[7].

Zasięg występowania

edytuj

Wahal rudy występuje w zależności od podgatunku[6]:

Status

edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje wahala rudego i śniadego za osobne gatunki, oba zalicza do kategorii najmniejszej troski (LC – least concern). Trend liczebności populacji obu tych taksonów uznawany jest za spadkowy ze względu na niszczenie i fragmentację siedlisk[3][8].

Przypisy

edytuj
  1. a b Stizorhina fraseri, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Rufous Flycatcher-thrush (Stizorhina fraseri). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-21)]. (ang.).
  3. a b BirdLife International, Stizorhina fraseri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2020-3 [dostęp 2020-12-21] (ang.).
  4. a b c d e Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Myadestinae Baird,SF, 1864 - klarnetniki (wersja: 2022-01-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-02-09].
  5. a b H.E. Strickland, Descriptions of New Species of Birds brought from Western Africa by Mr. L. Fraser, „Proceedings of the Zoological Society of London”, 12, 1844, s. 101–102 (ang.).
  6. a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Thrushes. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-21]. (ang.).
  7. a b c d N. Collar: Family Turdidae (Thrushes). W: J. del Hoyo, A. Elliott, D.A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 10: Cuckoo-shrikes to Thrushes. Barcelona: Lynx Edicions, 2005, s. 620–621. ISBN 84-87334-72-5. (ang.).
  8. BirdLife International, Stizorhina finschi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2020-3 [dostęp 2020-12-21] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj