Walenty Herburt
Walenty Herburt herbu Herburt, łac. Valentinus Herborth, (ur. 1524 – zm. 7 lipca 1572 roku[2] w Bielsku Podlaskim) – biskup przemyski, prepozyt kapituły przemyskiej w 1548 roku, kanonik krakowski w 1544 roku, proboszcz w Szczebrzeszynie i Jerzmanowie, administrator diecezji przemyskiej w 1560 roku[3].
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Biskup przemyski | ||
| Okres sprawowania |
1560-1572 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Sakra biskupia |
4 sierpnia 1560[1] | |
Syn Jana Herburta, podkomorzego przemyskiego, i Jadwigi, córki Piotra Chwala z Rozlowa, dziedzica na Pełniatyczach.
Uczestniczył w synodzie w Warszawie w 1561 roku[4]. Za jego posługi zostali sprowadzeni do diecezji przemyskiej O.O. Jezuici. Biskup wytoczył właścicielom Hoczwi braciom Matjaszowi III i Stanisławowie proces o zagarnięciu mienia kościelnego. Podtrzymał również klątwę biskupią Jana Dziaduskiego na właścicielu Rymanowa, kasztelanie sanockim Zbigniewie Sienieńskim (protestant) o zabór kościoła katolickiego w Króliku Polskim i uczynienie z niego zboru kalwińskiego. W roku 1564 nadaje Pawłowi i Piotrowi Dąbrowskim dożywocie na 2 młynach biskupich w Radymnie. Z przywileju tego wynika również, że w Radymnie znajdował się zamek biskupi w którym rezydował bp. Walenty Herburt. W kronikach był też jednym z proboszczów Szczebrzeszyna. Był posłem Królestwa Polskiego na soborze trydenckim w okresie obrad sejmu piotrowskiego w roku 1562[5] Był członkiem komisji do rewizji królewszczyzn na sejmie 1566 roku[6]. W roku 1572 wraz z nuncjuszem papieskim Commendonem udał się z poselstwem do króla na Podlasie celem zawarcie przymierza przeciwko Turkom. Zmarł w Bielsku Podlaskim. Pochowany został 27 sierpnia 1572 w Felsztynie pod kaplicą św. Anny.
Rodzeństwo Walentego Herburta :
- Jan Herburt – kasztelan sanocki,
- Stanisław Herburt (<1524–1584) – kasztelan lwowski,
- Mikołaj Herburt (zm. 1593) – kasztelan przemyski,
- Barbara – żona Piotra Kmity
- Marcin
Przypisy
edytuj- ↑ Catholic-hierarchy
- ↑ Nitecki podaje datę śmierci 27 lipca 1572 roku
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 145.
- ↑ Wojciech Góralski, Synod prowincjonalny warszawski z 1561 r., w: Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 28/3-4, 1985, s. 208.
- ↑ "Pragnąłbym, abyśmy byli do niego podobnymi my wszyscy, którzy jesteśmy tego samego co on powołania i święcenia; jest bowiem mężem znakomitym i pod względem pobożności i pod względem nauki a w Trydencie tak się zachował, iż odjechał stamtąd, według zdania wszystkich, pełen zupełnego uznania " w: list Kardynała Hozyusza do Andrzeja Opalińskiego. op. Kardynała Hozjusza korespondencje I f. 245
- ↑ Krzysztof Chłapowski, Realizacja reform egzekucji dóbr 1563-1665. Sprawa zastawów królewszczyzn małopolskich, Warszawa 1984, s. 29.
Bibliografia
edytuj- Ks. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, wyd. II popr. i uzupeł., Warszawa 2000, k. 145. ISBN 83-211-1311-7;
- Polski Słownik Biograficzny, T. IX, s. 453-454.