Wikipedia

Walerij Stolarow

Walerij Wiktorowicz Stolarow (ros. Валерий Викторович Столяров, ur. 18 stycznia 1971 w miejscowości Gruzino) – rosyjski narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, reprezentant ZSRR i Rosji, brązowy medalista olimpijski oraz brązowy medalista mistrzostw świata i mistrzostw świata juniorów.

Walerij Stolarow
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1971
Gruzino

Klub

MS St. Petersburg

Wzrost

171 cm

Debiut w PŚ

14 grudnia 1991, Štrbské Pleso (53. miejsce - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

4 grudnia 1993, Saalfelden
(38. miejsce - Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
brąz Nagano 1998 Gundersen
Mistrzostwa świata
brąz Ramsau 1999 Sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Reit im Winkl 1991 Sztafeta

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Walerij Stolarow pojawił się w marcu 1991 roku podczas mistrzostw świata juniorów w Reit im Winkl, gdzie wspólnie z kolegami wywalczył brązowy medal w zawodach drużynowych. Już 14 grudnia 1991 roku zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując w Štrbskim Plesie 53. miejsce w zawodach metodą Gundersena. W sezonie 1991/1992 wystartował jeszcze cztery razy, ale także nie zdobył punktów i nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W lutym 1992 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie wraz z kolegami z reprezentacji był jedenasty w sztafecie, a indywidualnie zajął 33. miejsce. W kolejnym sezonie wystąpił tylko raz - 8 stycznia 1993 roku w niemieckim Schonach zajął 43. miejsce w Gundersenie.

Pierwsze pucharowe punkty Stolarow wywalczył 4 grudnia 1993 roku w Saalfelden am Steinernen Meer zajmując 38. miejsce w Gundersenie (od sezonu 1993/1994 do sezonu 2001/2002 obowiązywała inna punktacja Pucharu Świata). W sezonie 1993/1994 wystartował jeszcze sześciokrotnie, za każdym razem punktując. Najlepszy wynik osiągnął 22 stycznia 1994 roku w Trondheim, gdzie był osiemnasty w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 35. miejsce. W tym samym roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie indywidualnie zajął 43. pozycję, a w sztafecie był dwunasty. W sezonie 1994/1995 wystąpił tylko raz, 10 grudnia 1994 roku w Štrbskim Plesie zajął 40. miejsce. Z dorobkiem 5 punktów zajął 63. miejsce w klasyfikacji generalnej. Nie wystąpił na mistrzostwach świata w Thunder Bay.

Od sezonu 1994/1995 Rosjanin startował także w zawodach Pucharu Świata B (obecnie Puchar Kontynentalny), w których odnosił większe sukcesy. W sezonie 1995/1996 po raz pierwszy stanął na podium zawodów tego cyklu, zajmując 10 lutego 1996 roku w Schonach drugie miejsce w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej był dziewiętnasty. Nie wystartował w tym czasie w żadnych zawodach Pucharu Świata. Do rywalizacji na najwyższym szczeblu wrócił w sezonie 1996/1997, który zakończył na dziewiątej pozycji. Czterokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął. Najlepsze wyniki osiągnął 5 stycznia w Schonach i 14 stycznia w Predazzo, gdzie był szósty. Na mistrzostwach świata w Trondheim w marcu 1997 roku był dziesiąty w sztafecie, a indywidualnie zajął 28. miejsce. W sezonie 1996/1997 Pucharu Świata B był siedemnasty. Trzykrotnie stawał na podium, przy czym 6 grudnia 1996 roku w Rovaniemi zwyciężył.

Największy indywidualny sukces w swojej karierze Stolarow odniósł podczas igrzysk olimpijskich w Nagano w 1998 roku. Po konkursie skoków zajmował drugie miejsce, tracąc do prowadzącego Bjarte Engena Vika z Norwegii 36 sekund. Na trasie biegu wyprzedzić go zdołał tylko Fin Samppa Lajunen i Rosjanin zdobył brązowy medal. Na mecie Fin był lepszy od Walerija o zaledwie 0,7 sekundy. Do dziś jest to jedyny medal olimpijski w kombinacji norweskiej wywalczony przez reprezentanta Rosji. W sztafecie wraz z kolegami uplasował się na ósmej pozycji po skokach, tracąc jeszcze jedno miejsce w biegu. W klasyfikacji generalnej sezonu 1997/1998 Pucharu Świata zajął 45. miejsce, ani razu nie zajmując miejsca w czołowej dziesiątce.

Ostatni sukces osiągnął podczas mistrzostw świata w Ramsau w 1999 roku, gdzie wspólnie z Nikołajem Parfionowem, Aleksiejem Fadiejewem i Dmitrijem Sinicynem wywalczył brązowy medal w sztafecie. W startach indywidualnych był siedemnasty w Gundersenie oraz trzydziesty w sprincie. W rywalizacji pucharowej w sezonie 1998/1999 zajął 49. pozycję. W konkursach nie plasował się wyżej niż w trzeciej dziesiątce. W Pucharze Świata Stolraw startował także w sezonie 1999/2000, ale osiągnął wyniki jeszcze słabsze niż w poprzednim sezonie. Od tej pory startował tylko w Pucharze Świata B, gdzie jeszcze raz stanął na podium 11 grudnia 1999 roku w fińskim Taivalkoski zajmując trzecie miejsce w sprincie. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Lahti w 2001 roku, gdzie indywidualnie zajmował miejsca w czwartej dziesiątce, a w sztafecie był szósty. W 2002 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska Olimpijskie   edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
33. 12 lutego 1992   Albertville Gundersen K-90/15 km 44:28,1 +7:22,1   Fabrice Guy
11. 24 lutego 1992   Albertville Sztafeta K-90/3x10 km[1] 1:23:36,6 +14:20,7   Japonia
43. 19 lutego 1994   Lillehammer Gundersen K-90/15 km 39:07,9 +10:46,3   Fred Børre Lundberg
12. 24 lutego 1994   Lillehammer Sztafeta K-90/3x10 km[2] 1:22:51,8 +27:03,2   Japonia
3.  14 lutego 1998   Nagano Gundersen K-90/15 km 41:21,1 +28,2   Bjarte Engen Vik
9. 20 lutego 1998   Nagano Sztafeta K-90/4x5 km[3] 54:11,5 +4:22,7   Norwegia

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
28. 22 lutego 1997   Trondheim Gundersen K-90/15 km 43:43,1 +5:26,3   Kenji Ogiwara
10. 23 lutego 1997   Trondheim Sztafeta K-90/4x5 km[4] 52:18,0 +4:52,1   Norwegia
17. 20 lutego 1999   Ramsau Gundersen K-90/15 km 37:04,8 +4:29,0   Bjarte Engen Vik
3.  25 lutego 1999   Ramsau Sztafeta K-90/4x5 km[5] 49:34,2 +1:53,2   Finlandia
30. 27 lutego 1999   Ramsau Sprint K-90/7,5 km 17:48,4 +2:28,3   Bjarte Engen Vik
34. 15 lutego 2001   Lahti Gundersen K-90/15 km 39:26,7 ?   Bjarte Engen Vik
6. 20 lutego 2001   Lahti Sztafeta K-90/4x5 km[6] 48:54,1 +2:52,0   Norwegia
38. 24 lutego 2001   Lahti Sprint K-116/7,5 km 19:40,3 ?   Marko Baacke

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
3.  9 marca 1991   Reit im Winkl Sztafeta K-90/3x5 km[7] ? - -

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Stolarow nigdy nie stał na podium zawodów Pucharu Świata.

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Pozycja Zwycięzca
1. 10 lutego 1996   Schonach Gundersen K90/15 km 2.   Ago Markvardt
2. 30 listopada 1996   Bardu Gundersen K90/15 km 2.   Matthias Looß
3. 14 grudnia 1996   Vuokatti Gundersen K90/15 km 2.   Kari Manninen
4. 18 grudnia 1996   Rovaniemi Gundersen K90/15 km 1. -
5. 11 grudnia 1999   Taivalkoski Sprint K90/7.5 km 3.   Kristian Hammer

Letnie Grand Prix w kombinacji norweskiej edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Stolarow nigdy nie stał na podium zawodów LGP.

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Skład drużyny: Andriej Dundukow, Siergiej Szwagirew, Walerij Stolarow
  2. ↑ Skład drużyny: Walerij Kobielew, Walerij Stolarow, Stanisław Dubrowskij
  3. ↑ Skład drużyny: Władimir Łysienin, Walerij Stolarow, Aleksiej Fadiejew, Dmitrij Sinicyn
  4. ↑ Skład drużyny: Dienis Tyszagin, Nikołaj Parfionow, Aleksiej Barannikow, Walerij Stolarow
  5. ↑ Skład drużyny: Nikołaj Parfionow, Aleksiej Fadiejew, Walerij Stolarow, Dmitrij Sinicyn
  6. ↑ Skład drużyny: Aleksiej Fadiejew, Aleksiej Barannikow, Walerij Stolarow, Dienis Tyszagin
  7. ↑ Skład drużyny: Aleksandr Głuchow, Walerij Stolarow, Aleksiej Gaczukow
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Walerij_Stolarow&oldid=70324932”