Wesele w Suzie

Wesele w Suzie – trwające 5 dni wesele zorganizowane w Suzie w 324 p.n.e. przez Aleksandra Macedońskiego tuż po powrocie z wyprawy do Indii. Udało mu się nakłonić ponad 90 dostojników macedońskich i greckich ze swego otoczenia do małżeństwa z przedstawicielkami arystokracji irańskiej. Chciał w ten sposób zacieśnić więzi macedońsko-irańskie; między zdobywcami i pokonanymi.

Aleksander poślubia Statejrę II, a Hefajstion – Drypetis

Zawarte małżeństwa

Aleksander dał przykład otoczeniu, poślubiając dwie córki królów perskich: Parysatis II (córkę Artakserksesa III) i Statejrę II (córkę Dariusza III), licząc na legitymizację swojej władzy w Iranie. Ewentualni synowie narodzeni z tych związków byliby wnukami achemenidzkich władców i mogliby liczyć na lojalność arystokracji perskiej. Aleksander miał więc już trzy żony (pierwszą była Roksana – księżniczka baktryjska).

Szczególnie wyróżniony został Hefajstion – najbliższy przyjaciel Aleksandra, który ożenił się z Drypetis – młodszą siostrą Statejry II, stając się tym samym szwagrem macedońskiego władcy. Również Krateros otrzymał żonę z dynastii Achemenidów – Amastris – córkę Oksartesa, brata Dariusza III.

Inne zawarte tego dnia ważniejsze małżeństwa to:

• Ptolemeusz – poślubił Artakamę – córkę satrapy Frygii – Artabazosa
• Eumenes z Kardii – pojął za żonę Artonis – kolejną córkę Artabazosa
• Seleukos – poślubił Apamę – córkę Spitamenesa, przywódcy powstania w Sogdianie

Oprócz tego Aleksander opłacił pannom młodym posag, wynagradzając także prostych żołnierzy, którzy związali się z Azjatkami (takich związków miało być aż 10 tysięcy).

Dalsze losy małżeństw

Powszechnie powtarzana przez naukę nowożytną teza, iż po śmierci Aleksandra jego wodzowie rozwiedli się ze swoimi perskimi żonami, jest tylko przypuszczeniem. O większości tych związków nie mamy żadnych informacji. Wiadomo tylko, że kilka się rozpadło, a jedno – Seleukosa z Apamą – przetrwało długo (z tego małżeństwa narodził się następca na tronie państwa Seleucydów – Antioch I Soter). Innym przykładem trwałego małżeństwa może być związek Eumenesa i Artonis.

Zobacz też

• Diadochowie

Bibliografia

Źródła

• Flawiusz Arrian: Wyprawa Aleksandra Wielkiego.

Opracowania

• Krzysztof Nawotka: Aleksander Wielki. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2007. ISBN 978-83-229-2823-3.
• Marek Jan Olbrycht: Aleksander Wielki i świat irański. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2004. ISBN 83-7338-171-6.