Whakamoke paoka

Whakamoke paoka – gatunek pająka z rodziny Malkaridae i podrodziny Tingotinginae. Występuje endemicznie na Nowej Zelandii.

Whakamoke paoka
Hormiga et Scharff, 2020
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	Araneomorphae
Rodzina	Malkaridae
Podrodzina	Tingotinginae
Rodzaj	Whakamoke
Gatunek	Whakamoke paoka

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2020 roku przez Gustava Hormigę i Nikolaja Scharffa na łamach Invertebrate Systematics w ramach rewizji taksonomicznej nowozelandzkich Malkaridae. Jako miejsce typowe wskazano Kaituna Valley na Półwyspie Banksa. Epitet gatunkowy oznacza w języku maoryskim „szpikulec” i odnosi się do zaostrzonego paracymbium tych pająków.

Morfologia

Samice osiągają od 4,16 do 5,3 mm, a samce od 3,77 do 4,18 mm długości ciała. Prosoma jest ciemnobrązowa, w widoku bocznym prostokątna, pozbawiona podziału na część głowową i tułowiową. U samic prosoma ma od 1,75 do 1,99 mm długości i od 1,38 do 1,52 mm szerokości, zaś u samców od 1,62 do 1,79 mm długości i od 1,28 do 1,42 m szerokości. Jamka karapaksu wykształcona jest w postaci podłużnej linii u samca osiągającej około ¼, a u samicy prawie 1/5 jego długości. Wszystkie oczy oddalone są od siebie na odległości mniejsze niż ich średnice. Oczy środkowych par rozstawione są na planie czworokąta o przedniej tylnej krawędzi szerszej niż tylna. Wysokość nadustka jest od 3,9 do 4 razy większa od średnicy oczu pary przednio-środkowej. Szczękoczułki mają dwa zęby na krawędzi przedniej, dwa zęby na krawędzi tylnej i niewielką nabrzmiałość w części nasadowej od strony przedniej. Sternum jest tarczowate, owalne. Odnóża pierwszej pary mają uda około 1,1 raza dłuższe od karapaksu. Opistosoma (odwłok) ma ciemnobrązowe, silnie zesklerotyzowane skutum i brązowe dyski ze szczecinkami.

Nogogłaszczki samca mają niewiele dłuższe niż szerokie, pozbawione wyrostków i apofiz cymbium, zwężone ku szczytowi w nitkowaty szpic paracymbium, gruby i najszerszy w połowie długości embolus okrążający połowę tegulum oraz zakrywający połowę długości embolusa wyrostek sierpowaty konduktora. Samica ma epigynum dłuższe niż szerokie, podzielone głębokimi wcięciami na trzy płaty, z których środkowy jest 2,5 raza szerszy od bocznych i przedłużony doogonowo w postaci tak szerokiego jak długiego, trójkątnego kikuta.

Ekologia i występowanie

Pająk ten zasiedla lasy mieszane oraz lasy liściaste zdominowane przez bukany. Prowadzi skryty tryb życia. Bytuje w ściółce i wśród mchów.

Gatunek ten występuje endemicznie na Wyspie Południowej Nowej Zelandii. Znany jest tylko z regionu Canterbury. Zamieszkuje głównie Półwysep Banksa, ale sięga około 50 km w głąb lądu, aż po Lake Janet i Coopers Creek.