Więzozrost piszczelowo-strzałkowy
Więzozrost piszczelowo-strzałkowy (łac. syndesmosis tibiofibularis), alternatywnie staw piszczelowo-strzałkowy (łac. articulatio tibiofibularis) – w anatomii człowieka, dolna część ścisłego, ale sprężystego, połączenia kości piszczelowej i strzałki. Na połączenie kości goleni składa się ponadto część górna – staw piszczelowo-strzałkowy oraz w części środkowej – błona międzykostna goleni.
Charakterystyka ogólna
edytujWięzozrost łączy wcięcie strzałkowe dolnego końca kości piszczelowej z powierzchnią przyśrodkową dolnego końca strzałki.
Budowa
edytujPowierzchnie kostne stykają się bezpośrednio blaszkami okostnej, niekiedy tylko w części przedniej powleczone są chrząstką szklistą. Między powierzchnie kostne wpukla się maziowa wypustka jamy stawu skokowego górnego. Torebki stawowej brak, od przodu i od tyłu więzozrost obejmowany jest przez silne pasma tkanki włóknistej. Odpowiednio są to: więzadło piszczelowo-strzałkowe przednie (łac. ligamentum tibiofibulare anterius) i więzadło piszczelowo-strzałkowe tylne (łac. ligamentum tibiofibulare posterius; inaczej więzadło kostki bocznej, łac. ligamentum malleoli lateralis). Więzadła piszczelowo-strzałkowe biegną skośnie ku dołowi i ku bokowi kończąc się na, odpowiednio, przedniej lub tylnej powierzchni kostki bocznej.
Ruchomość
edytujPrzy zgięciu grzbietowym stopy więzozrost umożliwia nieznaczne odchylenie boczne obu kostek.
Rola
edytujSprężystość połączenia między kośćmi goleni stanowić ma zabezpieczenie przed złamaniami strzałki.
Bibliografia
edytuj- Michał Reicher: Połączenia kości goleni • Więzozrost piszczelowo-strzałkowy. W: Michał Reicher: Anatomia człowieka. Współautorzy: Tadeusz Bilikiewicz, Stanisław Hiller, Eugenia Stołyhwo; Przerobili i uzupełnili: E. Sieńkowski, T. Dzierżykray-Rogalski, W. Łasiński, S. Zawistowski, Z. Zegarska; Pod redakcją Wiesława Łasińskiego. Wyd. XI (VII). T. I (Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła. Mięśnie.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 600–1. ISBN 83-200-2110-3.
